• Εισήγηση του Καθηγητή Νίκου Λυγερού με θέμα: "Το μέλλον των παιδιών και τα παιδιά του μέλλοντος". Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Δήμου Πτολεμαϊδας, 21/04/2010. - Audio. - Video. - Δελτίο τύπου.
Ο ΝΙΚΟΣ ΛΥΓΕΡΟΣ ΕΔΩΣΕ ΤΑ «ΦΩΤΑ» ΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ
ΤΟΥ ΑΝΟΙΧΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ
Για τους σπουδαστές του Ανοιχτού Λαϊκού Πανεπιστημίου του δήμου Πτολεμαΐδας η διάλεξη της Τετάρτης ήταν ιδιαίτερα σημαντική, καθώς είχε ως εισηγητή της το στρατηγικό σύμβουλο καθηγητή και ερευνητή Νίκο Λυγερό, έναν από τους 50 εξυπνότερους ανθρώπους στον κόσμο. Το θέμα που ανέπτυξε ο Έλληνας επιστήμονας ήταν «Το μέλλον των παιδιών και τα παιδιά του μέλλοντος», προσεγγίζοντας το από μια διαφορετική οπτική γωνία.
Ο κ. Λυγερός προσεγγίζοντας το θέμα από την πλευρά του μαθητή, του δασκάλου και του φοιτητή στάθηκε στα σημεία της νοημοσύνης, στα ψυχομετρικά χαρακτηριστικά και στις διαφοροποιήσεις που είναι απαραίτητες για την κατανόηση της ψυχολογίας των νέων. «Η ουσία είναι πρώτα η διδασκαλία και τα παραδείγματα που μπορούμε να φέρουμε στους νέους, ενώ θα πρέπει να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε στα θέματα της τεχνολογίας σε περιοχές της περιφέρειας, όπου είναι απαραίτητοι οι εκπαιδευτικοί χώροι για την ανάπτυξη και την εξέλιξη των παιδιών» επεσήμανε σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο κ. Λυγερός.
- Αλλά και ως πρόεδρος των καλλιτεχνικών σχολών ο κ. Λυγερός πρότεινε να υπάρχει και μια καλλιτεχνική προσέγγιση προς τα παιδιά πιο ευρωπαϊκή. Επιπλέον, τόνισε ότι «μπορούμε στο επίπεδο του δημοτικού και γυμνασίου, που τα παιδιά είναι απελευθερωμένα από τις πανελλήνιες να παράγουμε ένα έργο πολύ σημαντικό, ξεφεύγοντας από την προτροπή προς το μαθητή να επιλέξει κάτι που θα του εξασφαλίσει μια μόνιμη θέση» είπε ο κ. Λυγερός. Αναφέρθηκε ακόμα στον επαγγελματικό προσανατολισμό του μαθητή, αλλά και στην ανεργία που μαστίζει τους νέους θέτοντας το ερώτημα «οι μαθητές είναι οι επόμενοι επαγγελματίες ή άνεργοι;»
Δε θα ξεχάσουμε το μέλλον μας - Ν. Λυγερός
Όσο μικρή είναι η πατρίδα μας, τόσο μεγάλη είναι η ιστορία μας. Όσο μικρή είναι η δύναμή μας, τόσο μεγάλη είναι η αντίστασή μας.
Όλη μας η ιστορία είναι μια απόδειξη της αντίστασής μας. Κι όσες φορές κι αν λαβωθήκαμε ποτέ δεν εγκαταλείψαμε τη γη μας.
Ποτέ δεν υπήρξαμε κατακτητές, πάντα ήμασταν πολιορκημένοι, όμως οι ψυχές μας παρέμειναν ελεύθερες. Κι ο ελληνισμός που ζει πάνω σ' αυτό το ακριτικό νησί, ακόμα κι αν τον θέρισαν αμέτρητες φορές άνθισε και πάλι.
Κι ας ήταν ακριβή η άνοιξη ο λαός μας κατάφερε να γυρίσει τον ήλιο. Κι αν το νησί μας πλέει πάνω στη θάλασσα σαν χρυσοπράσινο φύλλο, είναι γιατί το κρατάνε γερά στα χέρια τους οι νεκροί μας, όλοι αυτοί που έδωσαν τη ζωή τους, για να ζήσουμε εμείς.
Το να μην έχεις ελπίδες δε σημαίνει απελπισία. Απλώς ξέρεις ότι το πεπρωμένο σου ανήκει στις πράξεις σου. Με τα χρόνια μάθαμε ότι δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα από τους άλλους. Αυτό που έχουμε είναι αυτό που κρατήσαμε κι όχι αυτό που μας έδωσαν.
Ο ελληνισμός ανάθρεψε τον ουμανισμό που αποτελεί τα βάθη της ευρωπαϊκής συνείδησης. Και τώρα αυτές τις μέρες ανακαλύπτουμε την πραγματικότητα ενός οράματος που ανήκει στη σκέψη μας.
Κι αν δεχόμαστε καθημερινά πιέσεις είναι μόνο και μόνο γιατί ανήκουμε ήδη σ' αυτή την πραγματικότητα. Όσο κι αν προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν με τις φοβίες του καθενός, ξέρουμε ότι το ευρωπαϊκό μας μέλλον μας ανήκει, όχι επειδή το κλέψαμε ή το αγοράσαμε, μα γιατί είναι η κληρονομιά μας.
Εξ αρχής περιέχει δικά μας στοιχεία, όπως η μέρα τον ήλιο. Αυτό τον ήλιο που κατάφερε να επιζήσει ακόμα και στους σκοτεινούς αιώνες. Αυτό τον ήλιο, το νοητό, που δεν έπαψε να λάμπει. Αυτό είναι που φωτίζει την πατρίδα μας. Κι αν υπάρχει ακόμα μια σκιά πάνω της εδώ και μερικά χρόνια θα περάσει κι αυτή όπως φεύγουν οι συννεφιασμένες Κυριακές.
Ποτέ μας δεν κατεβάσαμε τα χέρια μας και δεν έχουμε καν το δικαίωμα να το κάνουμε τώρα, διότι το μέλλον της πατρίδας μας είναι και το μέλλον των παιδιών μας. Κι εκείνα θέλουν να πιούν μόνο φως, μόνο έτσι θα ζήσουν ελεύθερα την ειρήνη που θα τους χαρίσουμε.
Κι αν τρώει κάθε μέρα το σαράκι μερικούς από μας, κι άλλοι κλαίνε σκεφτόμενοι τη νοσταλγία του παρελθόντος, πρέπει να μη ξεχάσουμε όλοι μας ότι και η γέννα προκαλεί πόνους κι ότι τα παιδιά μας είναι οι εικόνες του παρελθόντος μέσα στο μέλλον.
Στα μάτια των παιδιών μας θα υπάρχει πάντα το βλέμμα των προγόνων μας.
Η πραγματικότητα του μέλλοντος είναι το όραμα του παρελθόντος. Κι εμείς τώρα δαμέ, σ' αυτές τις κρίσιμες ημέρες ζούμε το παρόν, εκείνο το μοναδικό κρίκο που αλλάζει κάθε μέρα για να δημιουργήσει την αλυσίδα του χρόνου. Αυτό τον κρίκο πρέπει να κρατήσουμε γερά στα χέρια μας όπως οι παλιοί κρατούσαν το χώμα τους, όπως οι νέοι θα κρατούν την ειρήνη μας. Είμαστε υπεύθυνοι για όλους μπροστά σε όλα.
Γι' αυτό αυτές τις μέρες που αντιστεκόμαστε στις άδικες και ύπουλες πιέσεις, πρέπει να κρατήσουμε γερά.
Κι όταν λέμε δεν ξεχνώ, πρέπει να σκεφτόμαστε δεν ξεχνώ το μέλλον μας.
Ποτέ δεν υπήρξαμε κατακτητές, πάντα ήμασταν πολιορκημένοι, όμως οι ψυχές μας παρέμειναν ελεύθερες. Κι ο ελληνισμός που ζει πάνω σ' αυτό το ακριτικό νησί, ακόμα κι αν τον θέρισαν αμέτρητες φορές άνθισε και πάλι.
Κι ας ήταν ακριβή η άνοιξη ο λαός μας κατάφερε να γυρίσει τον ήλιο. Κι αν το νησί μας πλέει πάνω στη θάλασσα σαν χρυσοπράσινο φύλλο, είναι γιατί το κρατάνε γερά στα χέρια τους οι νεκροί μας, όλοι αυτοί που έδωσαν τη ζωή τους, για να ζήσουμε εμείς.
Το να μην έχεις ελπίδες δε σημαίνει απελπισία. Απλώς ξέρεις ότι το πεπρωμένο σου ανήκει στις πράξεις σου. Με τα χρόνια μάθαμε ότι δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα από τους άλλους. Αυτό που έχουμε είναι αυτό που κρατήσαμε κι όχι αυτό που μας έδωσαν.
Ο ελληνισμός ανάθρεψε τον ουμανισμό που αποτελεί τα βάθη της ευρωπαϊκής συνείδησης. Και τώρα αυτές τις μέρες ανακαλύπτουμε την πραγματικότητα ενός οράματος που ανήκει στη σκέψη μας.
Κι αν δεχόμαστε καθημερινά πιέσεις είναι μόνο και μόνο γιατί ανήκουμε ήδη σ' αυτή την πραγματικότητα. Όσο κι αν προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν με τις φοβίες του καθενός, ξέρουμε ότι το ευρωπαϊκό μας μέλλον μας ανήκει, όχι επειδή το κλέψαμε ή το αγοράσαμε, μα γιατί είναι η κληρονομιά μας.
Εξ αρχής περιέχει δικά μας στοιχεία, όπως η μέρα τον ήλιο. Αυτό τον ήλιο που κατάφερε να επιζήσει ακόμα και στους σκοτεινούς αιώνες. Αυτό τον ήλιο, το νοητό, που δεν έπαψε να λάμπει. Αυτό είναι που φωτίζει την πατρίδα μας. Κι αν υπάρχει ακόμα μια σκιά πάνω της εδώ και μερικά χρόνια θα περάσει κι αυτή όπως φεύγουν οι συννεφιασμένες Κυριακές.
Ποτέ μας δεν κατεβάσαμε τα χέρια μας και δεν έχουμε καν το δικαίωμα να το κάνουμε τώρα, διότι το μέλλον της πατρίδας μας είναι και το μέλλον των παιδιών μας. Κι εκείνα θέλουν να πιούν μόνο φως, μόνο έτσι θα ζήσουν ελεύθερα την ειρήνη που θα τους χαρίσουμε.
Κι αν τρώει κάθε μέρα το σαράκι μερικούς από μας, κι άλλοι κλαίνε σκεφτόμενοι τη νοσταλγία του παρελθόντος, πρέπει να μη ξεχάσουμε όλοι μας ότι και η γέννα προκαλεί πόνους κι ότι τα παιδιά μας είναι οι εικόνες του παρελθόντος μέσα στο μέλλον.
Στα μάτια των παιδιών μας θα υπάρχει πάντα το βλέμμα των προγόνων μας.
Η πραγματικότητα του μέλλοντος είναι το όραμα του παρελθόντος. Κι εμείς τώρα δαμέ, σ' αυτές τις κρίσιμες ημέρες ζούμε το παρόν, εκείνο το μοναδικό κρίκο που αλλάζει κάθε μέρα για να δημιουργήσει την αλυσίδα του χρόνου. Αυτό τον κρίκο πρέπει να κρατήσουμε γερά στα χέρια μας όπως οι παλιοί κρατούσαν το χώμα τους, όπως οι νέοι θα κρατούν την ειρήνη μας. Είμαστε υπεύθυνοι για όλους μπροστά σε όλα.
Γι' αυτό αυτές τις μέρες που αντιστεκόμαστε στις άδικες και ύπουλες πιέσεις, πρέπει να κρατήσουμε γερά.
Κι όταν λέμε δεν ξεχνώ, πρέπει να σκεφτόμαστε δεν ξεχνώ το μέλλον μας.
Επιμέλεια, πηγή: Σοφία Ντρέκου | Νίκος Λυγερός Λόγοι
