Ο ίδιος δηλώνει πως «το κυπριακό είναι μια πληγή για τον ελληνισμό και δεν θα κλείσει πριν την απελευθέρωση» - Για το δόγμα Μπους τονίζει: «Δεν είναι δόγμα αλλά δυαδικός εκφυλισμός» - Για τους ανθρώπους επισημαίνει πως «οι άνθρωποι είναι κομμάτια χρόνου, είναι χορδές που παίζουν με το όργανο της νοημοσύνης».
Βιογραφικό του διαβάζετε εδώ:
Η συνέντευξη
- Ζείτε και εργάζεστε μόνιμα στη Γαλλία ως καθηγητής και δίνετε τον δικό σας αγώνα για τη δημιουργία ελληνικών σχολείων στα κατεχόμενα και για την προώθηση προσφυγών εκδιωγμένων Ελλήνων κατά της τουρκικής κυβέρνησης... Νιώθετε δικαιωμένος από αυτό τον αγώνα σας μέχρι σήμερα και σε ποιες περιπτώσεις; Το Κυπριακό αν οι ισχυροί το ήθελαν θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί θετικά;
«Δεν υπάρχει δικαίωση με τα ενδιάμεσα αποτελέσματα. Υπάρχουν μόνο απαιτήσεις. Αυτές ακούω όταν προσπαθώ να βοηθήσω τους πρόσφυγες. Όσον αφορά στις προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τα ενδιάμεσα αποτελέσματα σε αυτή τη μορφή πολέμου είναι ήδη δεδικασμένα που ενισχύουν την όλη στρατηγική μας για την επίλυση του κυπριακού, το οποίο δεν ανήκει μόνο στους ισχυρούς. Αν η στρατηγική είναι τόσο σπουδαία είναι διότι επιτρέπει και στον αδύναμο να υλοποιήσει το αδύνατο. Το κυπριακό είναι μια πληγή για τον ελληνισμό και δεν θα κλείσει πριν την απελευθέρωση. Και η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση με την απόρριψη του σχεδίου ήταν μια απαραίτητη προϋπόθεση».
- Ο δείκτης νοημοσύνης σας αγγίζει τον απίστευτο αριθμό 189 σε κλίμακα Stanford-Binet την ώρα που η νοημοσύνη του Άλμπερτ Αϊνστάιν ήταν 164... Νιώθετε θαυμαστής του Αϊνστάιν; Πώς κρίνετε τη στάση της κοινωνίας αλλά και της Πολιτείας απέναντι στα προικισμένα παιδιά; Γιατί ακόμα και σήμερα η Ευρώπη έχει υποστεί μεγάλη πνευματική αφαίμαξη προς τις ΗΠΑ;
«Ο
Albert Einstein με όλα του χαρακτηριστικά, ως ιδιοφυΐα είναι ένας δάσκαλος για μένα. Ο δείκτης νοημοσύνης είναι ένας δείκτης, η ουσία είναι το έργο. Ο Albert Einstein έδειξε με το έργο του πως η ανθρωπιά μπορεί να βοηθήσει την ανθρωπότητα. Με το παράδειγμά του, κάθε επιστήμονας ξέρει πού βρίσκεται η ουσία και αντιλαμβάνεται ότι η νοημοσύνη είναι το μέλλον της ανθρωπότητας και όχι της κοινωνίας που επιδιώκει μόνο την κυριαρχία του παρόντος. Για την κοινωνία,
η νοημοσύνη είναι εκπαίδευση. Ο φυσιολογικός της χώρος είναι οι αξίες και όχι οι αρχές. Κατά συνέπεια, η νοημοσύνη αμφισβητεί την κοινωνική ιεραρχία. Δεν πρέπει λοιπόν να μας ξαφνιάζει πόσα λίγα πράγματα κάνει η κοινωνία για τα
προικισμένα παιδιά. Προτιμά ανώνυμα άτομα, από άγνωστους ανθρώπους. Όσον αφορά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τα πράγματα αλλάζουν, διότι η νοημοσύνη είναι πλούτος. Όμως αυτός ο πλούτος είναι τυφλός, όπως στο ομώνυμο έργο του Αριστοφάνη».
- Πώς κρίνετε τη λειτουργία της πυρηνικής ενέργειας όταν μάλιστα τα τελευταία ακραία καιρικά φαινόμενα βύθισαν στο σκοτάδι πολλές περιοχές της χώρας; Γιατί, εκτιμάτε η χώρα μας έχει μείνει πίσω σε ό,τι χαρακτηρίζουμε εναλλακτικές μορφές ενέργειας όπως είναι η ηλιακή ενέργεια;
«Είμαστε ακόμα στα πρώτα στάδια της πυρηνικής ενέργειας. Είμαστε σε μία τεχνολογική φάση όπου λειτουργούμε ακόμα κλασικά, διότι ακολουθούμε τα μοντέλα του παρελθόντος ακόμα και στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας. Ενώ η διαχείριση του πυρήνα είναι η ουσία του προβλήματος. Δεν έχουμε επινοήσει την πυρηνική ενέργεια ως μια εναλλακτική μορφή. Και οι κλασικές εναλλακτικές μορφές αν δεν είναι τόσο διαδεδομένες είναι γιατί είναι γνωστικά δύσκολες. Ακούμε ότι το πρόβλημα είναι η αρχική επένδυση, ενώ το πρόβλημα είναι η τελική επινόηση. Ο γραμμικός τρόπος σκέψης δεν επιτρέπει την κατασκευή νοητικών σχημάτων που αποτελούν το υπόβαθρο μιας ανοιχτής δομής στον τομέα της έξυπνης διαχείρισης της ενέργειας. Επιπλέον, αν όλη η κοινωνία δεν ισοπέδωνε όλη την αξία των επιστημόνων, διότι έχει ένα σύμπλεγμα με την επιστήμη, θα είχαμε ήδη κατορθώσει ενεργειακά επιτεύγματα. Όμως σε κάθε περίπτωση πρέπει τώρα να αναζητήσουμε ανθεκτικές λύσεις για να αντέξουν και στις ακραίες συνθήκες του περιβάλλοντος».
- Πώς κρίνετε το δόγμα Μπους, όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός μας; Εκτιμάτε πώς μετά τη διάλυση του ανατολικού μπλοκ, ο καπιταλισμός αναμετριέται με τις σάρκες του; Ή απλά έχει την ικανότητα πάντα με ελιγμούς να γλιτώνει τα χειρότερα;
«Δεν είναι δόγμα αλλά δυαδικός εκφυλισμός. Η στρατηγική επιτρέπει αυτόν τον επιμερισμό σε σπάνιες και εμπόλεμες καταστάσεις. Στη γεωστρατηγική τα πράγματα είναι ήδη πολυπλοκότερα. Και στη γεωπολιτική δεν υπάρχει αυτό το περιθώριο, διότι κυριαρχούν οι ελιγμοί, όπου τόσο ακραίες θέσεις δεν προκαλούν παρά μόνο κόστος. Η κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ είναι πρόβλημα μόνο και μόνο αν θεωρήσουμε ότι ο ψυχρός πόλεμος είχε νόημα. Απλώς έπεσαν τα προσχήματα του απόλυτου εξοπλισμού. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι η κριτική είναι πάντα πιο εύκολη από την δημιουργία. Υπάρχουν οντότητες που δεν λειτουργούν δίχως αντιπάλους, διότι η κυριαρχία τους δεν έχει νόημα αλλιώς. Είναι αντιστρόφως ανάλογο με την έννοια της ανάδρασης στην Κυβερνητική. Δίχως αυτή δεν υπάρχει
μηχανή του Wiener. Το σύστημα ψάχνει τα όρια της δεξαμενής έλξης μα δεν μπορεί να αποφύγει τον ελκυστή ούτε να απορρίψει τις εσωτερικές τριβές, όταν δεν υπάρχει αντιπαράθεση».
- Και μια τελευταία ερώτηση... Θα μπορέσουν άραγε ποτέ οι άνθρωποι να αποκτήσουν μια διαφορετική αντίληψη του χρόνου, σαν διάσταση και όχι γραμμική, όπως στην ταινία Matrix; Ποια η άποψή σας;
«Είναι μόνο η κοινωνία της λήθης που ερμηνεύει γραμμικά το χρόνο, διότι θέλει να αποφύγει την επαφή του παρελθόντος με το μέλλον. Θέλει να σβήσει κάθε εξέλιξη για να κυριαρχεί αιώνια. Οι άνθρωποι και ειδικά οι επόμενοι, αυτοί που ανήκουν ήδη στο μέλλον, αντιλαμβάνονται ήδη την πολυλυκλικότητα του χρόνου και τις διακλαδώσεις. Ως άνθρωποι και ειδικά ως νευρωνικά δίκτυα επινοούν το χρόνο ως το χώρο της μνήμης που αντιστέκεται στη λήθη του χώρου. Η μη αντιστρεψιμότητα του χρόνου με την πολυμορφία και την πολυπλοκότητά της, είναι δημιουργική ως προς τη νοητική στρατηγική. Κατά συνέπεια, το πρόβλημα δεν είναι πότε οι άνθρωποι θα αποκτήσουν διαφορετική αντίληψη του χρόνου αλλά πότε θα κατανοήσει η κοινωνία της αδιαφορίας ότι οι άνθρωποι της ανήκουν μόνο και μόνο ως προβολικά συστήματα, ενώ ο πραγματικός τους χώρος είναι η ανθρωπότητα, όπου ο χρόνος δεν ήταν ποτέ γραμμικός. Η δομή της, οι σχέσεις και οι ιδιομορφίες της είναι διαχρονικές ακριβώς γι' αυτό το λόγο. Οι άνθρωποι είναι κομμάτια χρόνου, είναι
χορδές που παίζουν με το όργανο της νοημοσύνης. Διότι βλέπουμε μόνο ό,τι κατανοούμε.
Ο χρόνος είναι μαζί μας».
