Είμαστε δημιουργοί διακλαδώσεων
κάθε φορά που με νοημοσύνη
επιλέγουμε το μέλλον που θα ζήσουμε
και αυτά που θα απορρίψουμε.
Οι Δημιουργοί - Ν. Λυγερός
Επιμέλεια - Σοφία Ντρέκου
Σκηνοθετική απόπειρα σύνθεσης των αδιάθετων
πληροφοριών των συναισθηματικών
Μετάφραση από γαλλικά: Σάνη Καπράγκου
205 - Post published:January 4, 2015
Στο σκοτάδι ακούμε μια μουσική οδυνηρή σαν μια ανθρώπινη ψυχή που σχίζεται από τον χρόνο. Είναι σόλο βιολοντσέλο. Η αυλαία σηκώνεται αργά και ανακαλύπτουμε σιγά-σιγά μέσα σε ημίφως ένα μικρό σαλόνι επιπλωμένο απλά. Ένα σαμοβάρι, ζεστό ακόμη, τοποθετημένο σ’ ένα τραπεζάκι, διαχέει σε όλη τη σκηνή ένα άρωμα τσαγιού. Ο Philippov, ένας φοιτητής, παίζει μια σουίτα, λες και έχει καταληφθεί από έναν δαίμονα. Ακριβώς δίπλα του, καθισμένη σε ανάκλινδρο, η Varvara, μια κοπέλα ντυμένη ολόκληρη στα βιολετί, με το κεφάλι της πάνω στο στήθος του N. Spechniov. Αυτός έχει επιστρέψει από την Ελβετία με την εντολή του Bakounine. Αποφάσισε να μεταχειριστεί όλα του τα μέσα για να διαδώσει τον σοσιαλισμό, την αθεΐα και την τρομοκρατία. Δίπλα τους βρίσκεται ο Palm, ένας μυθιστοριογράφος που φαίνεται χαμένος μέσα στις σκέψεις του, στο πάτωμα με ένα χέρι πάνω στον δεξί του ώμο. Είναι αυτό της Irina. Η μόνη σκιά που στέκεται όρθια μέσα σ’ αυτήν την παράξενη συνάθροιση. Τέλος, στα δεξιά της, καθισμένος αδιάφορα σε μια πολυθρόνα, ο F. Dostoïevski με μολύβι σκιτσάρει, μια πίπα στο στόμα, απολύτως απορροφημένος από μια νέα ιδέα.
Nikolaï, με μια κραυγή που μόλις συγκρατείται.
Φτάνει πια! Το βιολοντσέλο διακόπτεται απότομα...
