Όταν η σιωπή έγινε ήχος - Ν. Λυγερός
Στην πάροδο του χρόνου, όλοι κοιτάζουμε τη φθορά και λίγοι βλέπουν τα ίχνη. Μόνο με τον χρόνο και την ανθρωπότητα υπάρχει δημιουργία, ποίηση. Μόνο που η ποίηση δεν είναι μόνο κείμενο, είναι και μουσική, είναι και ήχος.
Όμως τα κείμενα παραμένουν σιωπηλά για τον τρόπο ανάγνωσης. Για να ζήσουμε αυτό που πέθανε πρέπει ν’ ακούσουμε το πνεύμα της μουσικής που καρφώθηκε πάνω στη λύρα σπάνιων μουσικών. Μόνο αυτοί είναι ικανοί ν’ αναδείξουν την αξία της φθοράς, την αξία της τριβής πάνω στις χορδές του χρόνου.
Σε αυτή την κατηγορία, ανήκουν ο Παντελής Παυλίδης και οι μουσικοί του. Δεν τους αρκεί αυτό που τους άφησε το παρελθόν, θέλουν να ανταποδώσουν και στο μέλλον. Έτσι δημιουργούν με τη σειρά τους τη μνήμη μέλλοντος πάνω στην οποία ζει η νοημοσύνη της ανθρωπότητας. Δεν θέλουν να ξεχάσουν τις σιωπές του παρελθόντος και παραδίδουν ήχους στο μέλλον. Μέσω του έντεχνου παραδοσιακού ύφους και της παραδοσιακής έντεχνης παράστασης, σκλαβώνουν την ελεύθερη σκέψη του στοχαστή.
Αγγίζουν τα όρια του ανθρώπου, διότι διαστέλλουν τη ζωή του για να ζήσει το παρόν ως σύνθεση του παρελθόντος και του μέλλοντος. Με τη φθορά παλεύουν ενάντια στη διαφθορά. Με τη δυσκολία παλεύουν ενάντια στην ευκολία.
Διότι είναι ο μοναδικός τρόπος να παράγουν την ομορφιά. Προσέχουν την σκουριά εκεί που όλοι κοιτάζουν το σίδερο. Ξέρουν ότι η κοινωνία δεν είναι αθάνατη. Και κάθε σίδερό της θα δώσει μόνο λίγη σκουριά. Μόνο εκεί θα βρεθεί ο χρόνος της ανθρωπιάς.
Ο Παντελής Παυλίδης δεν είναι μόνο ένας οργανοπαίχτης. Είναι ο ίδιος ένα όργανο μουσικής. Το κρανίο του είναι ένα κέλυφος χελώνας και τα μαλλιά του χορδές μιας πανάρχαιας λύρας. Έτσι όταν παίζει, ζει.
Το πνεύμα της μουσικής έχει καρφωθεί πάνω του. Κι η φωνή του είναι η σιωπή που έγινε ήχος. Δεν μπορούσε ν’ αντέξει το θάνατο των κειμένων. Ούτε ν’ ακούσει μία νεκρή γλώσσα.
Ο νους του ήθελε την ελευθερία της σκέψης. Δεν μεταφράζει, δεν εκφράζει, ζει. Το παίξιμό του δεν είναι παράδοση, δεν είναι λαϊκό με τις εκφυλισμένες έννοιες της κοινωνίας. Οφείλει αναφορά μόνο στην ανθρωπότητα. Γι’ αυτόν το λόγο είναι οικουμενικός.
Ο Παντελής Παυλίδης με τα δύο πι για ένα ρ του έρωτα, δεν εκφράζει μόνο την κυκλικότητα ενός αρχαίου πολιτισμού. Μέσω της πολυκυκλικότητας του χρόνου αγγίζει τα νοητικά σχήματα που έδωσε ο ελληνισμός στην ανθρωπότητα.
Με το μέτωπο ψηλά, σκύβει μόνο πάνω στο διαχρονικό όργανο, χωρίς ποτέ να γονατίσει για να αποδώσει τον πλούτο ενός ρυθμού, ενός μουσικού ύφους που παράγει μέλλον μέσω του παρελθόντος.
Χάραξε πάνω στο κείμενο τους ήχους που το μετατρέπουν σε ανθρώπινη φωνή. Αυτός είναι ο ρόλος του και σκοπός του. Να ζήσει και να δημιουργήσει ο θνητός της αθανασίας.
Published: May 28, 2012. Category: Articles
Τελευταία ενημέρωση και έλεγχος συνδέσμων:
Σάββατο, 18 Σεπ 2022 στις 12:30
Τελευταία ενημέρωση και έλεγχος συνδέσμων:
Σάββατο, 18 Σεπ 2022 στις 12:30
ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΑΡΧΕΓΟΝΩΝ ΗΧΩΝ
Ο μουσικοσυνθέτης Παντελής Παυλίδης, με την αρχαία λύρα του, που έχει φτιαχτεί κατά τις "επιταγές" του αρχαίου μύθου. Ο αυτοδίδακτος μουσικοσυνθέτης "ταξιδεύει" το φιλόμουσο κοινό σε μονοπάτια αρχέγονων ήχων. Το μουσικό σύνολο «ΕΥΔΟΥΣΙΝ» δημιουργήθηκε από τον Παντελή Παυλίδη το 1999.
Στόχος της ομάδας «ΕΥΔΟΥΣΙΝ» είναι να διαδώσει στο ευρύ κοινό Ελλάδας και Εξωτερικού, με τον ήχο της αρχαίας Λύρας και άλλων μουσικών οργάνων, τις κορυφαίες στιγμές του Ελληνικού Λόγου, επιλεγμένα αποσπάσματα από διάφορα γνωστά έργα αρχαίας λυρικής ποίησης και της δημοτικής παράδοσης, που έφθασαν μέχρι τις μέρες μας μέσα από μύθους και τελετές για να συγκινήσουν την ψυχή μας…
Βιογραφικό
Ο λυράρης – συνθέτης Παντελής Παυλίδης. Στα 25 του χρόνια έμαθε να παίζει ποντιακή Λύρα κοντά στον Δημήτριο Σαχινίδη, αδερφικό φίλο του αείμνηστου Πατριάρχη της Λύρας Γώγου Πετρίδη, από τον οποίο έμαθε και όλους τους ακριτικούς σκοπούς του Πόντου, και Λύρα Καρπάθου με τον Αντώνη Ζωγραφίδη. Αργότερα μαθήτευσε κοντά στον Ηλία Παπαδόπουλο, (Πρόεδρο του μουσικού τμήματος του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Θεσ/νίκης), το Πυθαγόρειο σύστημα μουσικής. Συμμετείχε στις συναυλίες του στον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας, στους Δελφούς στο Ηρώδειο κ.α.
Από το 1987 ως το 2000 δίνει συναυλίες σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και του Εξωτερικού με τα συγκροτήματά του, όπως οι: ΠΑΝΑΣ, ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ, ΑΕΝΑΟΙ ΝΕΦΕΛΑΙ, ΠΟΝΤΟΣ-ΘΑΛΑΣΣΑ. Το 1999 δημιουργεί το νέο μουσικό σχήμα ΕΥΔΟΥΣΙΝ. Τον Φεβρουάριο του 2006 κατασκεύασε μια Λύρα όπως την περιγράφει ο μύθος για τον Απόλλωνα (με κέρατα τράγου και το ηχείο από καβούκι χελώνας), με ιδιαίτερο μουσικό ήχο. Μέσα από την τριβή με άλλες μουσικές παραδόσεις, πέραν της Ποντιακής, όπως Θράκης, Μακεδονίας, Κρήτης Καρπάθου, Κάσου, Ηπείρου, κι εκτός Ελλάδος: Τουρκίας, Σκανδιναβίας και παίζοντας μαζί με διαφορετικά όργανα, διαμόρφωσε μια προσωπική μουσική συνείδηση.
Η μουσική του αγκαλιάζει όλα τα χαρακτηριστικά, ύφους και τεχνικής της Ποντιακής λύρας, αλλά και κάθε άλλη μορφή λαϊκής ή έντεχνης δημιουργίας, όπως μουσικές συναντήσεις λύρας και άρπας, λύρας και Σαρότ από Ινδία, Τάμπλες, λύρα και φωνητικά από Μογγολία κ.α.
Απόσπασμα από την δημοσίευση του Νίκου Λυγερού, για τον Παντελή Παυλίδη: Όταν η σιωπή έγινε ήχος. Στην πάροδο του χρόνου... Δείτε περισσότερα Νίκος Λυγερός – Καθηγητής Πανεπιστημίου της Lyon – Μαθηματικός, Ζωγράφος, Ποιητής, Σκηνοθέτης. [Philoxenia - Hellenic Hospitality 25 Μαρτίου 2013] [Ο Pantelis Pavlidis στο Facebook]
Σημ.: πατήστε την εικόνα για να δείτε τα βίντεο
