Ν. Λυγερός λόγοι σοφίας: Άκου τις καμπάνες της απελευθέρωσης και φαντάσου όλες τις καμπάνες να χτυπούν ταυτόχρονα χωρίς φόβο

Άκου τις καμπάνες της απελευθέρωσης και φαντάσου

όλες τις καμπάνες να χτυπούν ταυτόχρονα χωρίς φόβο

Κείμενα Νίκος Λυγερός,

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Όλοι περίμεναν ν’ ακούσουν

το λεπτό σιγής του ανθρώπου

αλλά δεν σήμανε η καμπάνα

σαν να μην ήθελε να πάψει

ο πόνος της αντίστασης

σαν να μην έφυγες για πάντα.

Ο ήχος της καμπάνας

ήταν τόσο γλυκός
που νόμιζες ότι ο μπρούντζος

ήταν δέρμα ανθρώπινο

μίας αόρατης ανθρωπιάς

που προστάτευε και καλούσε

τους πιστούς όταν υπήρχε

κίνδυνος και ανάγκη

για τα κομμάτια

της Ανθρωπότητας

και του Χρόνου όπου

και να ήταν στον κόσμο.

Φαντάσου όλες τις καμπάνες

των Κατεχομένων
να χτυπούν ταυτόχρονα

για να καταλάβεις
ποιος είναι ο στόχος μας

κι αν δεν μπορείς

τότε κάνε το μαζί μας
για να ακούσεις

το αδιανόητο
να γεμίζει το μυαλό σου

με τους ιερούς ήχους
που έχουν χρόνια

ν’ ακουστούν από εμάς
γιατί πολλοί

δεν τόλμησαν ακόμα
να παλέψουν

με το μέτωπο ψηλά

ενάντια στη βαρβαρότητα

χωρίς φόβο.

Άκου τα πρώτα σφυριά

που χτύπησαν τις καμπάνες

για να δεις τον ήχο

τον στρογγυλό

να εξαπλώνεται

μέσα στο μυαλό σου

πέρα από κάθε

αναμενόμενη ιδέα

διότι η πηγή παράγει
μέσα σου την ανθρωπιά.

Η καμπάνα και ο σταυρός
επέστρεψαν στη θέση τους
μετά την απελευθέρωση
της περιοχής
από τη βαρβαρότητα
που καταπατούσε
κάθε προσπάθεια
ανάκτησης φωτός
έτσι με την αντεπίθεση
των Κούρδων
οι χριστιανοί
κατάφεραν
να ξαναβάλουν
τα σύμβολα
του χριστιανισμού
για να αρχίσει
η διαδικασία
διόρθωσης
επί του πρακτέου
δίχως άλλη
καθυστέρηση
λόγω ανάγκης.

Άκου τις καμπάνες
της απελευθέρωσης
κι ακολούθα κι εσύ
τις συμβουλές
του μαχητή του φωτός
για να μη λυγίσεις
ό,τι και να σου λένε
αφού αρχίσαμε
την αντεπίθεση
και τώρα βλέπεις
τα αρχικά στάδια
μέσα στο μυαλό σου
γιατί αναγνωρίζεις
τις εκκλησίες
στα σχήματα
του ουρανού
και του ήλιου
της δικαιοσύνης
αφού η πατρίδα μας
θα σηκωθεί και πάλι.

Οι μαθητές και η καμπάνα

Μαθήτρια: Ακούς την καμπάνα;
Μαθητής: Ναι, όπως κάθε μέρα.
Μαθήτρια: Μόνο που τώρα είναι διαφορετικά.
Μαθητής: Ναι, είναι όντως.
Μαθήτρια: Νιώθεις το πνεύμα του;
Μαθητής: Περισσότερο από ποτέ.
Μαθήτρια: Είναι η εξέλιξη.
Μαθητής: Και η ανάγκη.
Μαθήτρια: Μόνο που δεν είσαι χαρούμενος ακόμα.
Μαθητής: Περιμένω.
Μαθήτρια: Τι περιμένεις;
Μαθητής: Την Ανάσταση.
Μαθήτρια: Αφού ξέρεις.
Μαθητής: Ξέρεις ότι ξέρω.
Μαθήτρια: Τότε;
Μαθητής: Δεν αλλάζει τίποτα, ο Δάσκαλος μου λείπει.
Μαθήτρια: Ο Δάσκαλος είναι ήδη μαζί μας.
Μαθητής: Το λες επειδή τον βλέπεις κάθε μέρα.
Μαθήτρια: Γι’ αυτό σου το λέω. Έρχεται.
Μαθητής: Αυτόν περιμένω μαζί σας.
Μαθήτρια: Ετοιμάσου λοιπόν.
Μαθητής: Είμαι έτοιμος μαζί σας.
Μαθήτρια: Αυτό θέλει ο Δάσκαλος.
Μαθητής: Το χαμόγελο;
Μαθήτρια: Ναι, το χαμόγελο των Μαθητών.
Μαθητής: Αυτό έχω μέσα μου.
Μαθήτρια: Τότε δείξε το!
Μαθητής: Είσαι απίστευτη.
Μαθήτρια: Γιατί πιστεύω.
Μαθητής: Κι εγώ πιστεύω.
Μαθήτρια: Τότε δείξε την πίστη σου.
Μαθητής: Μα πώς;
Μαθήτρια: Με την προετοιμασία.
Μαθητής: Ετοιμάζω το έργο.
Μαθήτρια: Αυτό θέλουμε.
Μαθητής: Γράφω το λόγο.
Μαθήτρια: Καταγράφω.
Μαθητής: Αυτή είναι η αλήθεια.
Μαθήτρια: Ενάντια της λήθης.
Μαθητής: Πάντα μαζί με το Δάσκαλο.
Μαθήτρια: Στο μονοπάτι του φωτός.

Σπασμένες καμπάνες

έχουμε στη μνήμη μας

και ξέρουμε καλά

ότι δίχως αγώνα

δεν θα αφήσουν

ούτε ένα ίχνος

του πολιτισμού μας

γι' αυτό είμαστε

τόσο ανθεκτικοί

στις βάρβαρες επιθέσεις.

«Ο ήχος της καμπάνας ήταν τόσο γλυκός, που νόμιζες ότι ο μπρούντζος ήταν δέρμα ανθρώπινο μίας αόρατης ανθρωπιάς, που προστάτευε και καλούσε τους πιστούς όταν υπήρχε κίνδυνος και ανάγκη, για τα κομμάτια της Ανθρωπότητας και του Χρόνου όπου και να ήταν στον κόσμο.»

Νίκος Λυγερός Λόγοι Σοφίας
Κείμενα: Opus of N. Lygeros

Σ. Ντρέκου - Ν. Λυγερός Λόγοι

Σχετικά: