φώτο: Ο Ήλιος ανάμεσα στα δέντρα
στην Παναγιά της Φοινικιάς - Μεσολόγγι
Το φως της στιγμής
Ένα μεσημέρι στο Μεσολόγγι... Η Αθανασία κοιτάζει προσεχτικά τα σπίτια. Fullshot. Σε μια γωνιά συναντά ένα γέρο. Της χαμογελά μα εκείνη δεν τον κοιτάζει ή μάλλον δεν τον βλέπει...
Γιάννης
Τι κοιτάς, Αθανασία μου; Medium long shot.
Αθανασία
Πόσο χαμηλά είναι τα σπίτια μας...
Γιάννης
Κι εγώ είμαι χαμηλός... Του χαμογελά. Τα κοιτάς σαν να ήταν η πρώτη φορά...
Αθανασία
Τα κοιτάζω με τα μάτια του Φώτη... Close up.
Γιάννης
Έφυγε το πρωί; Κουνάει το κεφάλι της. Τι σου είπε ; Medium shot.
Αθανασία
Εδώ τα σπίτια αγαπούν πιο δυνατά τη γη...
Γιάννης
Όπως κι οι άνθρωποι... Χρόνος.
Αθανασία
Εκείνοι που γνωρίζουν τη μοναξιά του χρόνου...
Γιάννης
Εκείνοι που ξέρουν τι σημαίνει το βάρος του φωτός... Σιωπή. Πότε θα μας ξανάρθει;
Αθανασία
Δεν πρόλαβα να τον ρωτήσω... Χρόνος. Ήμουν τόσο... Extreme close up.
Γιάννης
Πάμε μια βόλτα μαζί; Της δίνει το χέρι του... Περπατούν πλάι-πλάι σαν ένα παλιό ζευγάρι... Θυμάσαι εκείνο το σπίτι; Της δείχνει ένα σπίτι. Medium long shot.
Αθανασία
Όχι, ποιανού είναι;
Γιάννης
Με τα χρόνια ξεχνώ... Εσύ, βέβαια, δεν είχες γεννηθεί... Ενώ...Close up.
Αθανασία
Ενώ;
Γιάννης
Δεν είμαι σίγουρος... Μια ιδέα μου πέρασε από το μυαλό... Χρόνος. Εκεί τη γνώρισα...
Αθανασία
Αλήθεια... Πότε;
Γιάννης
Τον προηγούμενο αιώνα! Medium shot.
Αθανασία
Χαμογελώντας. Πάντα ακριβής!
Γιάννης
Ξέρεις το σημαντικό δεν είναι πια το πότε διότι τώρα είναι το πάντα... Medium long shot.
Αθανασία
Μετά το πάντα;
Γιάννης
Τι ερώτηση είναι αυτή;
Αθανασία
Την άκουσα χθες...
Γιάννης
Ο Φώτης;
Αθανασία
Το είπε σε κάποιον και με ξάφνιασε...
Γιάννης
Όπου και να είναι ο Φώτης, ένας ολόκληρος κόσμος ζει μέσα του. Medium close shot.
Αθανασία
Η μουσική της σιωπής...
Γιάννης
Πρέπει να σου γνωρίσω ένα φίλο του... Τον ψαρά της Παναγιάς...
Αθανασία
Μα ποιος είναι; Πότε τον γνώρισε;
Γιάννης
Δεν τον γνώρισε ακόμα αλλά ξέρει ότι αυτός θα τον πάει στο νησάκι...
Αθανασία
Του το ζήτησε αυτός;
Γιάννης
Όχι δεν ήταν ανάγκη...
Αθανασία
Μα τότε πώς;
Γιάννης
Δεν υπάρχει πώς, όταν υπάρχει ανάγκη.
INSERT: Μια πελάδα στη Λιμνοθάλασσα. Full shot.
Φώτης
Πρέπει να γυρίσω πίσω... Medium long shot.
Μαρίνα
Γιατί είναι τόσο σημαντικό για σένα;
Φώτης
Ένιωσα το πάθος της γης και της θάλασσας.
Μαρίνα
Το φιλί της αιωνιότητας;
Φώτης
Όχι, την ανάγκη της αθανασίας.
Μαρίνα
Σε πλήγωσε το νησάκι με την Παναγιά;
Φώτης
Όχι να με πληγώσει δεν μπορεί... Με άγγιξε βαθιά.
Μαρίνα
Το ύφος της;
Φώτης
Η φωνή της... Χρόνος. Η εικόνα της... Close up.
Μαρίνα
Μα την άκουσες; Την είδες;
Φώτης
Ναι, στο μέλλον.
Μαρίνα
Δε σε καταλαβαίνω... (Medium long shot)
Φώτης
Εκεί πάνω σ' αυτό το νησάκι του παρελθόντος βρίσκεται η εικόνα του μέλλοντος.
INSERT: Εικόνα της Παναγιάς. Extreme close up.
Αθανασία
Κι εσύ νομίζεις ότι όλα μπορούν ν' αρχίσουν εδώ; Medium long shot.
Γιάννης
Το τέλος κι η αρχή πάντα σμίγουν.
Αθανασία
Μιλάς για την Έξοδο;
Γιάννης
Μιλώ για την αντίσταση του χρόνου...
Αθανασία
Το φως της στιγμής...
Το φως της στιγμής
Πριν σβήσει το χάος
γονάτισε η καμπυλότητα
πάνω στη γραμμή
για να σηκώσει
το βάρος του χρώματος
με τα σπασμένα της φτερά.
Ο ώμος έγινε κόσμος,
το χώμα λαβωμένη μνήμη,
η μάχη πεδίο σκέψης.
Κι η ανθρωπιά ενός ανθρώπου
δημιούργησε την ανθρωπότητα.
Το φως της στιγμής.
Σοφία Ντρέκου | Νίκος Λυγερός Λόγοι
Κείμενα, Ποίηση, Βίντεο: www.lygeros.org
Δείτε ακόμη:
- Το Μεσολόγγι δεν είναι μόνο σύμβολο, είναι η ιστορία μας - Η πύλη του χρόνου
- Η θαράπαψη της Λιμνοθάλασσας - Στο δρόμο της Τουρλίδας - Η απαίτηση του χρόνου - Ο Πέτρος κι η Λιμνοθάλασσα
- Το φως της στιγμής [Ένα μεσημέρι στο Μεσολόγγι...]
