Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου
Το κερί μέσα στο σκοτάδι
της σκληρής πίεσης κι άρχισε
να καίει στα έγκατα της γης
για να ζωντανέψει
και να βρει τον κάθετο ορίζοντα
την πέτρινη θάλασσα
δίχως αντίσταση αφού τη γέμισε
με το φως του μαρμάρου
που συνέχισε ακάθεκτα
έως το τέλος της αποστολής
τον ρόλο του διαφωτιστή.
Το κερί της Ανθρωπότητας
άναψε με την ελιά
μόνο που δεν ήταν μόνο ένα
αλλά πολλά διαφορετικά
και μαζί που με το φως
ενώθηκαν για να υποστηρίξουν
την οντότητά τους ως ολότητα
πέρα της πολλαπλότητας
για να υπάρξει ο δεσμός
ο διαχρονικός μέσα στο ίδιο κερί
του Χρόνου που έχυσε τις στάλες
σαν δάκρυα στιγμής
για τον ωκεανό.
Τα κεριά της Ανθρωπότητας
είναι αυτά που ανάψαμε
στις 9 Δεκεμβρίου
για την αξιοπρέπεια των θυμάτων
γενοκτονίας για να αποδείξουμε
στους βάρβαρους
ότι δεν ξεχάσαμε κανένα
κι ότι μετά από χρόνια
παλεύουμε ακόμα
γιατί ξέρουμε πόσο
όλοι τους φοβούνται
το φως αφού έχουν συνηθίσει
με το σκοτάδι και τις σκιές
διότι τα φώτα ανθρώπων
είναι φως Ανθρωπότητας
και είναι αυτό που δείχνει
το μονοπάτι
για τα Δικαιώματά της.
Ποίηση: Opus of N. Lygeros
13759) Το κερί μέσα στο σκοτάδι. (ποίημα). Perfection 14 10 11/2013. 17450) Το κερί της Ανθρωπότητας. (ποίημα). Perfection 15 9 10/2014. En. The candle of Humanity. (poem).
Θέματα: Ανθρωπότητα, Χρόνος, Γενοκτονία
