Γενικές αξίες και γενικόλογες αρχές - Ν. Λυγερός
Όταν ακούμε, «ο καθένας λέει την αλήθεια του», «δεν υπάρχει μία αλήθεια», «κάθε άποψη σεβαστή», έχουμε να κάνουμε με γενικόλογες αρχές, που εκδίδει η κοινωνία για να ακολουθήσει το δόγμα της ρητορικής. Όταν όμως το αποδεχόμαστε, είμαστε θύμα του δόγματος και στη συνέχεια συνεργός αυτού του ανόητου θεσμού που καταδίκασε τον Σωκράτη.
Έτσι αν κάθε άποψη είναι σεβαστή, τότε αυτό ισχύει και για την άποψη του άσχετου.
Κατά συνέπεια, να μην έχουμε πρόβλημα, ακόμα κι όταν δεν μας συμφέρει, αφού στην ουσία όλα είναι επιτρεπτά.
Βλέπουμε ότι με αυτές τις γενικόλογες αρχές μπορούμε γρήγορα να καταλήξουμε σε καταστροφικά παραδείγματα, όσον αφορά στις επιπτώσεις τους.
Το ίδιο συμβαίνει βέβαια όχι μόνο στη φιλοσοφία αλλά και στα μαθηματικά και τις επιστήμες.
Πριν μερικά χρόνια έλεγαν ότι οι θέσεις του μεθανίου σε μοριακό επίπεδο εξηγούνται με κλασικό τρόπο και μόνο το 2006 ανακαλύφθηκε το γεγονός ότι η μοναδική και ουσιαστική επιρροή προέρχεται από την κβαντομηχανική.
Ένα άλλο παράδειγμα, ακόμα πιο απλό, είναι οι θέσεις των τεσσάρων ατόμων υδρογόνου στο μόριο του μεθανίου. Όλοι λένε ότι βρίσκονται στο κέντρο των εδρών τετραέδρου, γιατί όλοι βέβαια ξεχνούν ότι το τετράεδρο είναι το μόνο από τα πλατωνικά σχήματα που είναι αυτοδυϊκό.
Όσον αφορά στις πολύτιμες πέτρες, όλοι λένε ότι το ζαφείρι και το ρουμπίνι είναι διαφορετικά, ενώ επί της ουσίας είναι ακριβώς η ίδια πέτρα.
Το θέμα λοιπόν είναι η αξία των πληροφοριών που μεταδίδουμε και κατά πόσο είμαστε γνώστες ότι υπάρχουν πραγματικά ή απλώς τις έχουμε ακούσει από κάποιον δίχως να τις διασταυρώσουμε με τη δική μας μελέτη.
Με άλλα λόγια, γιατί να μην ακολουθούμε μια προσέγγιση που είχε ο Αρχιμήδης και στη συνέχεια ο Leonardo Da Vinci;
Μερικές φορές η απάντηση είναι απλή και έχει σχέση με την εξειδίκευση που δεν γνωρίζει ολιστικά νοητικά σχήματα.
Τώρα πια η πληροφόρηση έχει γίνει ένας βασικός στόχος λες και είναι μια διαδικασία αυτοτελής. Έτσι έχουμε πολλά άτομα που μεταφέρουν πληροφορίες για να παράγουν πληροφόρηση χωρίς όμως να τους απασχολεί πραγματικά το γεγονός ότι είναι ανίκανα να εντοπίσουν την παραπληροφόρηση.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι έχουμε απλώς μια επιτάχυνση της πληροφορίας χωρίς όμως να υπάρχει αξιολόγηση της αντικειμενικής της αξίας. Βέβαια δεν ασχολούμαστε καθόλου με αυτά που παράγουν συνειδητά παραπληροφόρηση για λόγους οικονομικούς θεωρούμε μόνο τα άτομα που δεν τα ξέρουν και απλώς μεταφέρουν δεδομένα πιστεύοντας ότι έχουν κάποια σημασία.
Σε αυτό το πλαίσιο γίνεται κατανοητό ότι θα επηρεάσουν τα κοινωνικά δίκτυα που δεν έχουν εγκυκλοπαιδικές γνώσεις και θα βρεθούμε τελικώς με λανθασμένα δεδομένα που υπερισχύουν σε επίπεδο αυτόματης αναζήτησης στο διαδίκτυο.
Αυτό το γεγονός παράγει πολλές αρνητικές επιπτώσεις στη λεγόμενη κουλτούρα, αλλά δεν αλλάζει ουσιαστικά τον πολιτισμό και οι στοχευμένες διαδικασίες ξέρουν ότι πρέπει να αποφύγουν αυτές τη δικτύωση για να βρουν αξιόπιστες πηγές για την έρευνά τους.
Κατά συνέπεια, το πρόβλημα που μας απασχολεί πραγματικά είναι το εξής. Πολλά άτομα θεωρούν ότι σε αυτό το πλαίσιο συμβάλλουν και σ’ έναν αγώνα συγκεκριμένο μέσω της ελευθερίας της ενημέρωσης και πιστεύουν ότι έχουν να παίξουν ένα σημαντικό ρόλο στη κοινωνία.
Αν αυτό περιορίζεται στο κοινωνικό πλαίσιο ουσιαστικά δεν πειράζει, διότι ξέρουμε την αξία της. Έχει λοιπόν σημασία αυτή η ψευδαίσθηση όταν αφορά εθνικά θέματα που αγγίζουν τους ανθρώπους και το λαό, διότι σε αυτήν την περίπτωση απλώς ανησυχούν τους αναγνώστες με δεδομένα που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα και απλώς πλάθουν μια εικονική πραγματικότητα που δεν αλλάζει τίποτα επί της ουσίας.
Είναι σημαντικό λοιπόν να αντιληφθούμε ότι οι αγώνες παράγονται πάντα από πολύ λίγους ανθρώπους που είναι συνήθως σπάνιοι. Για όλους τους άλλους μιλάμε μόνο για απασχόληση και όχι για παραγωγή έργου, διότι η εφημερίδα δεν είναι βιβλίο.
Όταν ακούμε, «ο καθένας λέει την αλήθεια του», «δεν υπάρχει μία αλήθεια», «κάθε άποψη σεβαστή», έχουμε να κάνουμε με γενικόλογες αρχές, που εκδίδει η κοινωνία για να ακολουθήσει το δόγμα της ρητορικής. Όταν όμως το αποδεχόμαστε, είμαστε θύμα του δόγματος και στη συνέχεια συνεργός αυτού του ανόητου θεσμού που καταδίκασε τον Σωκράτη.
Έτσι αν κάθε άποψη είναι σεβαστή, τότε αυτό ισχύει και για την άποψη του άσχετου.
Κατά συνέπεια, να μην έχουμε πρόβλημα, ακόμα κι όταν δεν μας συμφέρει, αφού στην ουσία όλα είναι επιτρεπτά.
Βλέπουμε ότι με αυτές τις γενικόλογες αρχές μπορούμε γρήγορα να καταλήξουμε σε καταστροφικά παραδείγματα, όσον αφορά στις επιπτώσεις τους.
Το ίδιο συμβαίνει βέβαια όχι μόνο στη φιλοσοφία αλλά και στα μαθηματικά και τις επιστήμες.
Πριν μερικά χρόνια έλεγαν ότι οι θέσεις του μεθανίου σε μοριακό επίπεδο εξηγούνται με κλασικό τρόπο και μόνο το 2006 ανακαλύφθηκε το γεγονός ότι η μοναδική και ουσιαστική επιρροή προέρχεται από την κβαντομηχανική.
Ένα άλλο παράδειγμα, ακόμα πιο απλό, είναι οι θέσεις των τεσσάρων ατόμων υδρογόνου στο μόριο του μεθανίου. Όλοι λένε ότι βρίσκονται στο κέντρο των εδρών τετραέδρου, γιατί όλοι βέβαια ξεχνούν ότι το τετράεδρο είναι το μόνο από τα πλατωνικά σχήματα που είναι αυτοδυϊκό.
Όσον αφορά στις πολύτιμες πέτρες, όλοι λένε ότι το ζαφείρι και το ρουμπίνι είναι διαφορετικά, ενώ επί της ουσίας είναι ακριβώς η ίδια πέτρα.
Το θέμα λοιπόν είναι η αξία των πληροφοριών που μεταδίδουμε και κατά πόσο είμαστε γνώστες ότι υπάρχουν πραγματικά ή απλώς τις έχουμε ακούσει από κάποιον δίχως να τις διασταυρώσουμε με τη δική μας μελέτη.
Με άλλα λόγια, γιατί να μην ακολουθούμε μια προσέγγιση που είχε ο Αρχιμήδης και στη συνέχεια ο Leonardo Da Vinci;
Μερικές φορές η απάντηση είναι απλή και έχει σχέση με την εξειδίκευση που δεν γνωρίζει ολιστικά νοητικά σχήματα.
Άλλο αγώνας κι άλλο πληροφόρηση - Ν. Λυγερός
Τώρα πια η πληροφόρηση έχει γίνει ένας βασικός στόχος λες και είναι μια διαδικασία αυτοτελής. Έτσι έχουμε πολλά άτομα που μεταφέρουν πληροφορίες για να παράγουν πληροφόρηση χωρίς όμως να τους απασχολεί πραγματικά το γεγονός ότι είναι ανίκανα να εντοπίσουν την παραπληροφόρηση.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι έχουμε απλώς μια επιτάχυνση της πληροφορίας χωρίς όμως να υπάρχει αξιολόγηση της αντικειμενικής της αξίας. Βέβαια δεν ασχολούμαστε καθόλου με αυτά που παράγουν συνειδητά παραπληροφόρηση για λόγους οικονομικούς θεωρούμε μόνο τα άτομα που δεν τα ξέρουν και απλώς μεταφέρουν δεδομένα πιστεύοντας ότι έχουν κάποια σημασία.
Σε αυτό το πλαίσιο γίνεται κατανοητό ότι θα επηρεάσουν τα κοινωνικά δίκτυα που δεν έχουν εγκυκλοπαιδικές γνώσεις και θα βρεθούμε τελικώς με λανθασμένα δεδομένα που υπερισχύουν σε επίπεδο αυτόματης αναζήτησης στο διαδίκτυο.
Αυτό το γεγονός παράγει πολλές αρνητικές επιπτώσεις στη λεγόμενη κουλτούρα, αλλά δεν αλλάζει ουσιαστικά τον πολιτισμό και οι στοχευμένες διαδικασίες ξέρουν ότι πρέπει να αποφύγουν αυτές τη δικτύωση για να βρουν αξιόπιστες πηγές για την έρευνά τους.
Κατά συνέπεια, το πρόβλημα που μας απασχολεί πραγματικά είναι το εξής. Πολλά άτομα θεωρούν ότι σε αυτό το πλαίσιο συμβάλλουν και σ’ έναν αγώνα συγκεκριμένο μέσω της ελευθερίας της ενημέρωσης και πιστεύουν ότι έχουν να παίξουν ένα σημαντικό ρόλο στη κοινωνία.
Αν αυτό περιορίζεται στο κοινωνικό πλαίσιο ουσιαστικά δεν πειράζει, διότι ξέρουμε την αξία της. Έχει λοιπόν σημασία αυτή η ψευδαίσθηση όταν αφορά εθνικά θέματα που αγγίζουν τους ανθρώπους και το λαό, διότι σε αυτήν την περίπτωση απλώς ανησυχούν τους αναγνώστες με δεδομένα που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα και απλώς πλάθουν μια εικονική πραγματικότητα που δεν αλλάζει τίποτα επί της ουσίας.
Είναι σημαντικό λοιπόν να αντιληφθούμε ότι οι αγώνες παράγονται πάντα από πολύ λίγους ανθρώπους που είναι συνήθως σπάνιοι. Για όλους τους άλλους μιλάμε μόνο για απασχόληση και όχι για παραγωγή έργου, διότι η εφημερίδα δεν είναι βιβλίο.
Επιμέλεια, πηγή: Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr
Κείμενα, Ποίηση: Opus of N. Lygeros www.lygeros.org
Περισσότερα: Ν. Λυγερός
