Μικρή μου Ελλάδα
Ο καθένας μας έχει
μια μικρή Ελλάδα
μια μικρή Ελλάδα
μέσα στην καρδιά του
κι εσύ ξέρεις πια
πως δεν έχω άλλη
πως δεν έχω άλλη
από εσένα για μένα
διότι με το ρόδι σου
μπορεί να ζήσει ο λαός
μπορεί να ζήσει ο λαός
που μας δέχτηκε
εδώ στην πατρίδα
εδώ στην πατρίδα
του ήλιου της δικαιοσύνης.
Δε θα ξεχάσουμε το μέλλον μας
Όσο μικρή είναι η πατρίδα μας, τόσο μεγάλη είναι η ιστορία μας. Όσο μικρή είναι η δύναμή μας, τόσο μεγάλη είναι η αντίστασή μας. Όλη μας η ιστορία είναι μια απόδειξη της αντίστασής μας. Κι όσες φορές κι αν λαβωθήκαμε ποτέ δεν εγκαταλείψαμε τη γη μας. Ποτέ δεν υπήρξαμε κατακτητές, πάντα ήμασταν πολιορκημένοι, όμως οι ψυχές μας παρέμειναν ελεύθερες.
Κι ο ελληνισμός που ζει πάνω σ΄αυτό το ακριτικό νησί, ακόμα κι αν τον θέρισαν αμέτρητες φορές άνθισε και πάλι. Κι ας ήταν ακριβή η άνοιξη ο λαός μας κατάφερε να γυρίσει τον ήλιο. Κι αν το νησί μας πλέει πάνω στη θάλασσα σαν χρυσοπράσινο φύλλο, είναι γιατί το κρατάνε γερά στα χέρια τους οι νεκροί μας, όλοι αυτοί που έδωσαν τη ζωή τους, για να ζήσουμε εμείς.
Το να μην έχεις ελπίδες δε σημαίνει απελπισία. Απλώς ξέρεις ότι το πεπρωμένο σου ανήκει στις πράξεις σου. Με τα χρόνια μάθαμε ότι δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα από τους άλλους. Αυτό που έχουμε είναι αυτό που κρατήσαμε κι όχι αυτό που μας έδωσαν. Ο ελληνισμός ανάθρεψε τον ουμανισμό που αποτελεί τα βάθη της ευρωπαϊκής συνείδησης. Και τώρα αυτές τις μέρες ανακαλύπτουμε την πραγματικότητα ενός οράματος που ανήκει στη σκέψη μας.
Κι αν δεχόμαστε καθημερινά πιέσεις είναι μόνο και μόνο γιατί ανήκουμε ήδη σ' αυτή την πραγματικότητα. Όσο κι αν προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν με τις φοβίες του καθενός, ξέρουμε ότι το ευρωπαϊκό μας μέλλον μας ανήκει, όχι επειδή το κλέψαμε ή το αγοράσαμε, μα γιατί είναι η κληρονομιά μας. Εξ αρχής περιέχει δικά μας στοιχεία, όπως η μέρα τον ήλιο. Αυτό τον ήλιο που κατάφερε να επιζήσει ακόμα και στους σκοτεινούς αιώνες. Αυτό τον ήλιο, το νοητό, που δεν έπαψε να λάμπει. Αυτό είναι που φωτίζει την πατρίδα μας. Κι αν υπάρχει ακόμα μια σκιά πάνω της εδώ και μερικά χρόνια θα περάσει κι αυτή όπως φεύγουν οι συννεφιασμένες Κυριακές.
Ποτέ μας δεν κατεβάσαμε τα χέρια μας και δεν έχουμε καν το δικαίωμα να το κάνουμε τώρα, διότι το μέλλον της πατρίδας μας είναι και το μέλλον των παιδιών μας. Κι εκείνα θέλουν να πιούν μόνο φως, μόνο έτσι θα ζήσουν ελεύθερα την ειρήνη που θα τους χαρίσουμε. Κι αν τρώει κάθε μέρα το σαράκι μερικούς από μας, κι άλλοι κλαίνε σκεφτόμενοι τη νοσταλγία του παρελθόντος, πρέπει να μη ξεχάσουμε όλοι μας ότι και η γέννα προκαλεί πόνους κι ότι τα παιδιά μας είναι οι εικόνες του παρελθόντος μέσα στο μέλλον. Στα μάτια των παιδιών μας θα υπάρχει πάντα το βλέμμα των προγόνων μας. Η πραγματικότητα του μέλλοντος είναι το όραμα του παρελθόντος.
Κι εμείς τώρα δαμέ, σ' αυτές τις κρίσιμες ημέρες ζούμε το παρόν, εκείνο το μοναδικό κρίκο που αλλάζει κάθε μέρα για να δημιουργήσει την αλυσίδα του χρόνου. Αυτό τον κρίκο πρέπει να κρατήσουμε γερά στα χέρια μας όπως οι παλιοί κρατούσαν το χώμα τους, όπως οι νέοι θα κρατούν την ειρήνη μας.
- Είμαστε υπεύθυνοι για όλους μπροστά σε όλα.
Η μικρή πατρίδα δεν είναι μόνο χώμα
Η μικρή πατρίδα δεν είναι μόνο χώμα αλλά και θάλασσα.
Κάθε φορά που το ξεχνάς άλλοι ετοιμάζουν τον τάφο σου
κι εσύ κάνεις τον σταυρό σου.
Ενώ αν κοιτάξεις το απέραντο γαλάζιο θα δεις το μέλλον σου.
Ακούς μόνο για μιζέρια, ενώ οι άθλιοι είναι της μεγαλοσύνης
από τότε που το απέδειξε ο Ουγκώ.
Είμαστε της προσφοράς και της τιμής
όχι των εκπτώσεων και των πωλήσεων.
Είμαστε σπάνιοι και νομίζεις ότι είμαστε μόνο λίγοι
ενώ είναι οι πολλοί που είναι λίγοι.
Κι εσύ γιατί ξέχασες αυτήν την αλήθεια;
Υπήρχε λόγος;
Δεν πιστεύεις πια στον Χριστό μας
επειδή ο σταυρός είναι βαρύς;
Κι όμως συνεχίζουμε μαζί το Έργο Του
γιατί ξέρουμε πως είναι απαραίτητο
για την Ανθρωπότητα.
Σήκω λοιπόν και μην γονατίζεις πια,
δεν είναι το πρέπον για τους Έλληνες.
Νίκος Λυγερός Λόγοι Σοφίας
Κείμενα: Opus of N. Lygeros
Αρχική σελίδα - ΑΟΖ - Ελληνισμός
