Η μικρή γιαγιά
ήξερε για τη γενοκτονία
που υπέστη ο λαός της
που υπέστη ο λαός της
αλλά δεν ήταν θλιμμένη,
γνώριζε το ρόλο της
και σηκώθηκε για να μιλήσει
μαζί με το δάσκαλο
μαζί με το δάσκαλο
και ν’ ακούσουν όλοι τη γλώσσα
που προσπάθησαν
που προσπάθησαν
οι γενοκτόνοι να αφανίσουν
για να μην υπάρχει ίχνος ανθρωπιάς
όχι μόνο στην περιοχή αλλά και στο χρόνο,
ξέχασαν όμως ότι
για να μην υπάρχει ίχνος ανθρωπιάς
όχι μόνο στην περιοχή αλλά και στο χρόνο,
ξέχασαν όμως ότι
ο χρόνος είναι μαζί μας,
έτσι όλοι ακούσαμε
έτσι όλοι ακούσαμε
τα λόγια της αγάπης.
Για τα εγγόνια σου
Μην ακούτε τη γιαγιά.
Δεν σας λέει όλη την αλήθεια.
Εκείνη την εποχή έμαθε
για σας τους αγέννητους
και τότε διάβασε
για πρώτη φορά τους νεκρούς.
Ξέρει να πονά τώρα
και θα σας βοηθήσει.
Έγινε ανθρώπινη πέτρα.
Σοφία Ντρέκου / Νίκος Λυγερός Λόγοι
11133) Η μικρή γιαγιά. (ποίημα). Perfection 14 1 1/2013.
