Κείμενα Νίκος Λυγερός
Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου
Όταν πέθαναν οι αθάνατοι
δεν κατάλαβαν το τέλος
της θρυλικής αιωνιότητάς τους
γιατί δεν είχαν υπολογίσει
ότι όσο δυνατή και να είναι
μια πολεμική μηχανή
δεν μπορεί ν' αντισταθεί
στους ακίνητους ανθρώπους
όταν αυτοί είναι Έλληνες
που αγαπούν τη γη τους
περισσότερο από τη ζωή τους
γιατί ξέρουν όλοι τους
ότι είναι η κληρονομιά
των εφήμερων προγόνων
και νιώθουν την ανάγκη
να προστατεύσουν το ιερό
ενώ οι αθάνατοι
δεν είχαν αυτήν την ανάγκη
κι έχασαν το μέλλον.
Η αθανασία του θανάτου
κι έχασαν το μέλλον.
Η αθανασία του θανάτου
Με λάβωσε το τέλος
μα δεν υπάρχει τέλος.
Ατέλειωτη στιγμή
η πένθιμη ζωή.
Με τέλειωσε ο πόνος
μα δεν υπάρχει φόνος.
Ακόμα και ο θάνατος
είναι αθάνατος.
Ο αθάνατος μαθητής
κρατούσε πάντα
ένα σπαθί στο χέρι
για να προστατεύει
όχι τον εαυτό του
αλλά τον Δάσκαλό του
από τους βαρβάρους
κι όταν πλησίαζε
ένα από αυτούς
χτυπούσε το τούμπανο
για να φοβηθεί
κι αν αυτό δεν αρκούσε
έτρεχε πάνω του
δίχως να διστάζει
γι' αυτό αν κάποτε
δεν τον καταλαβαίνεις
να θυμάσαι πάντα
ότι είναι εδώ
από την αρχή μαζί μας
και δεν πρόκειται
να φύγει ποτέ
γιατί ανακάλυψε
το φωτεινό μονοπάτι
που έψαχνε
τριάντα χρόνια.
Νίκος Λυγερός λόγοι σοφίας
Ποίηση: Opus of N. Lygeros
