Με το τριαντάφυλλο στο στόμα
και τ' αγκάθια στα χείλη
περπατούσα σιωπηλά
για να ξαναβρούμε και πάλι το δρόμο
όπου χαθήκανε και να ξαναζήσουμε
την μοιρασιά της αγάπης
που δεν υπολογίζει κανένα κόστος,
διότι δεν ξέρει παρά μόνο
να δίνει δίχως να παίρνει
για να δείξει την αξία του ίχνους,
ακόμα κι αν είναι καταδικασμένο
να σβήσει γιατί αυτό
είναι η μοναδική του αξία.
Με το τριαντάφυλλο στο βλέμμα
Ο Δάσκαλος μελετούσε το βιβλίο με πάθος. Υπήρχαν όντως πολλά στοιχεία. Ο συγγραφέας ως ιχνηλάτης είχε βρει σπάνια χειρόγραφα που επέτρεπαν την ταυτοποίηση των στιγμάτων που έκρυβαν τα τείχη. Κάθε σελίδα τον βοηθούσε να εισβάλει όλο και πιο βαθιά στον κόσμο των Ιπποτών. Πέρα από την κλασική εραλδική που του ήταν γνωστή εδώ και αιώνες, προσπαθούσε ν' αντλήσει νέες γνώσεις από την παλαιογραφία και τη νομισματική.
Η πατρίδα του ήταν πλουσιότερη απ' ότι πίστευε η κοινωνία της λήθης και της αδιαφορίας. Ήταν βαθιά αγκυροβολημένη μέσα στο χρόνο για ν' αντέξει τις επιθέσεις της βαρβαρότητας. Αλλά ποιος το έβλεπε; Κοίταζαν όλοι ποιος κυριαρχούσε στα μέσα και ξεχνούσαν τις στρατηγικές λεπτομέρειες που καθοδηγούσαν τη σκέψη του στο μονοπάτι του φωτός.
Γύριζαν γρήγορα οι σελίδες του βιβλίου του πάνω στο γραφείο του όπου υπήρχαν οι πένες, τα μελάνια, και το πορτραίτο με το τριαντάφυλλο. Το φως κάλυπτε όλη την επιφάνεια αλλά δεν επαρκούσε. Μόνο οι υπολογιστές ήταν ικανοί να κατανοήσουν τις σημειώσεις του. Σε αυτές, έβαζε τα νοητικά στρατηγικά σχήματα που θα έπρεπε ν' ακολουθήσουν οι μαθητές του για να υποστηρίξουν το έργο των Υπηρετών της Ανθρωπότητας. Ποιος πρόσεχε πια τα κεριά κι όμως αυτά ήταν οι μικροί φάροι των βιβλίων μας.
Ο Δάσκαλος κοιτούσε προσεκτικά τα λατινικά κείμενα των επιγραφών για να διασταυρώσει τις γνώσεις του πάνω σ' ένα θέμα που τον έκαιγε. Το οθωμανικό πλαίσιο ήταν το ίδιο. Μόνο μερικοί Ιππότες έβλεπαν τον κίνδυνο και προετοίμαζαν τα τείχη. Οι κάτοικοι αδιαφορούσαν και προσπαθούσαν απλώς να επιβιώσουν ονομάζοντας αυτήν την πράξη, ζωή. Όμως η ζωή δεν είχε σχέση με αυτό. Το είχε ανακαλύψει ένα κλαδί εδώ και αιώνες. Και τώρα προσπαθούσε η βελανιδιά να προστατεύσει όχι μόνο το αίμα του Χριστού αλλά και το σώμα του από τη βάρβαρη επίθεση.
Το βιβλίο περιέγραφε όλο το σκηνικό. Κάθε λεπτομέρεια ήταν χρήσιμη για τη μάχη που θα γινόταν. Κοίταξε το πορτραίτο. Το τριαντάφυλλο του χαμογελούσε όπως πάντα. Αυτό του έδινε κουράγιο για να συνεχίσει παρά την κούραση και το σκοτάδι. Πήρε και πάλι την γυάλινη την πένα και άρχισε να γράφει αναλυτικά το σύστημα της αντεπίθεσης κάνοντας χρήση της πλάγιας σκέψης, όπως είχε μάθει στα κονταροχτυπήματα των άλλων αιώνων κι ένιωθε το βάρος της αόρατης πανοπλίας του.
Ποίηση: Νίκος Λυγερός
Ερμηνεία: Κείρα Σταμπολίδου
Τα μοιρασμένα δάκρυα
αν δεν μπορείς να τα δεις
είναι ότι δεν φαντάζεσαι
δύο πρόσωπα ανθρώπων
που στέκονται τόσο κοντά
που τα μάγουλα καίνε
από αγάπη και πάθος
για να μπορούν να ποτίσουν
μόνο μαζί τη γη τους
για να ευχαριστήσουν
όλο το σύμπαν
ότι ζουν στην ίδια εποχή
και πεθαίνουν μαζί
αφού τα κεφάλια τους
θα παραμείνουν κοντά
για να γίνουν ένα
όλα τα δάκρυα τους.
Επιμέλεια, πηγή: Σοφία Ντρέκου | Νίκος Λυγερός Λόγοι
Κείμενα, Ποίηση, Βίντεο: Opus of N. Lygeros www.lygeros.org
12204) Τα μοιρασμένα δάκρυα. (ποίημα). Perfection 14 5 5/2013.
- Τα τριάντα φιλιά του ήλιου... Ολόκληρο το Μυθιστόρημα του Ν. Λυγερού με Βίντεο, Βιβλιοπαρουσίαση, επεξηγήσεις
- Ν. Λυγερός: Περίπατος κάτω από τον ουρανό... μεταξύ αιωνιοτήτων
- Ακόμα κι αν δεν είμαστε κοντά
- Κάτω στο υπόγειο - Η μεταμόρφωση των ρόλων - Η υπόγεια μουσική
Συνομιλίες
Katerina Kout: To τριαντάφυλλο που χαρίσατε στην κάθε καρδιά, τα τριάντα φιλιά του ήλιου που χαρίσατε στην παραμελημένη ανθρωπότητα που πέθαινε απ' την ψύξη, αναίσθητη, οι τριάντα νότες που χρειάστηκαν για να ζωγραφίσετε κάτι το ανέλπιστα και εκθαμβωτικά όμορφο για το σήμερα, κάτι που χαρίζει γεύση αγάπης και άρωμα ελπίδας. Σας ευχαριστούμε συλλογικά και εγκάρδια. 29 Μαρτίου 2015 στις 12:47 μ.μ.
