Το άτοπο του Camus
Ν. Λυγερός
Το άτοπο του Camus
δεν έχει να κάνει
με το παράλογο
είναι η αρχή
ενός στοχασμού
σε τρία επίπεδα
που συνεχίζει
με την επανάσταση
και καταλήγει
στην αγάπη
αν δεν το είδες
ξαναδίαβασε
τους Δίκαιους
και τον Καλιγούλα
για να δεις
όλα τα όρια
και πώς μπορείς
να τα ξεπεράσεις
πέρα από το θάνατο
της ελευθερίας
της σκέψης.
* Ο Αλμπέρ Καμύ (Albert Camus, προφέρεται: [albɛʁ kamy], 7 Νοεμβρίου 1913 - 4 Ιανουαρίου 1960) ήταν Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας, ιδρυτής του Theatre du Travail (1935), για το οποίο δούλεψε ως σκηνοθέτης, διασκευαστής και ηθοποιός. Χρωστά σχεδόν εξίσου τη φήμη του στα μυθιστορήματά του Ο Ξένος και Η Πανούκλα, στα θεατρικά του έργα Καλλιγούλας και Οι δίκαιοι και τέλος στα φιλοσοφικά του δοκίμια, Ο Μύθος του Σίσυφου και Ο επαναστατημένος άνθρωπος. Τιμήθηκε το 1957 με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Άκουσες κάτι;
Ν. Λυγερός
Άκουσες κάτι
ή ακόμα νυστάζεις;
Μέσα στο σκοτεινό θέατρο
είδα την παράξενη μουσική
εκείνη με το τσάι.
Και το σαμοβάρι
ακόμα ζεστό
δεν άδειασε το άρωμα.
Θυμάσαι τη σκηνή
αν όχι την παράσταση;
Όχι, δεν πειράζει
θα σου τη θυμίσω
σ' ένα άλλο ποίημα
δίχως περιορισμούς
γραμμένο μόνο
και μόνο για την αγάπη.
Συγγραφέας: Αλμπέρ Καμύ, Εκδόσεις: Ελεύθερος Τύπος 1999,
Γλώσσα: Ελληνικά, σελ: 75 Αρχεία: oi_dikaioi.pdf
Παράνομες χειρονομίες
Ν. Λυγερός
Όταν ο Καμύ έγραφε για τη Μεσόγειο,
όταν έλεγε για τα χέρια των ανθρώπων
κανείς δεν καταλάβαινε τι εννοούσε.
Έπρεπε να ζήσουμε το άγγιγμα
για να νιώσουμε τη χαρά
της μοιρασιάς του πόνου.
Μόνο μετά, μπορέσαμε
να πεθάνουμε όπως έπρεπε.
να πεθάνουμε όπως έπρεπε.
Μόνο μετά, ξαναζήσαμε μαζί
με το χάδι και το φιλί.
ιφιγένεια γεωργιάδου » Sophia Drekou » 19 Μαρτίου στις 6:27 π.μ.
Σοφία ένα σημαντικό σκεπτικό για τα επικοινωνιακά αδιέξοδα...
