Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου
To κρυφό μονοπάτι - Ν. Λυγερός
Μαθητής: Γιατί βάλατε το μονοπάτι στο τέλος;
Δάσκαλος: Διότι δεν υπήρχε στην αρχή.
Μαθητής: Είχε μόνο δέντρα.
Δάσκαλος: Κάθετα βιβλία.
Μαθητής: Έπρεπε να τα διαβάσω;
Δάσκαλος: Αυτό λέει το δάσος.
Μαθητής: Κι όμως υπάρχει μια αρχή.
Δάσκαλος: Μόνο μία αξία.
Μαθητής: Το τέλος;
Δάσκαλος: Αν δεν γνωρίζεις το τέλος γιατί ν’ αρχίσεις.
Μαθητής: Για να δω.
Δάσκαλος: Εσύ όμως θα κοιτάξεις μόνο.
Μαθητής: Και δεν θα μπορούσα να δω το μονοπάτι.
Δάσκαλος: Το μονοπάτι είναι κρυφό σε όσους δεν βλέπουν.
Μαθητής: Ποιος το άνοιξε;
Δάσκαλος: Αυτός που το ζωγράφισε.
Μαθητής: Ζωγράφισε για μας;
Δάσκαλος: Δεν υπάρχει άλλος λόγος για τους δασκάλους.
Μαθητής: Ήταν λοιπόν κι αυτός δάσκαλος.
Δάσκαλος: Μόνο που δεν βρήκε μαθητές.
Μαθητής: Δεν διάβαζαν τους νεκρούς.
Δάσκαλος: Δεν πρόφτασαν να γεννηθούν.
Μαθητής: Τους πρόφτασε η κοινωνία.
Δάσκαλος: Έτσι έκλεισε το μονοπάτι.
Μαθητής: Αλλά συνέχισε να υπάρχει...
Δάσκαλος: Το φύλαγαν τα δέντρα.
Μαθητής: Και σπάνια αγκαλιάζουμε τα δέντρα.
Δάσκαλος: Ενώ αυτά μας προσφέρουν τα πάντα.
Μαθητής: Το μονοπάτι είναι ξύλινο.
Δάσκαλος: Θυσιάστηκαν άλλα δέντρα.
Μαθητής: Μοιάζει με κήπο ζεν.
Δάσκαλος: Είναι το ίδιο σχήμα.
Μαθητής: Μα γιατί;
Δάσκαλος: Είναι το χρώμα του αόρατου.
Μαθητής: Το χρώμα;
Δάσκαλος: Η σύνθεση της ανθρωπότητας με τον χρόνο.
Μαθητής: Γι’ αυτό είναι τόσο δύσκολο να βρεις το μονοπάτι.
Δάσκαλος: Δεν είναι δύσκολο ή εύκολο.
Μαθητής: Τι είναι τότε;
Δάσκαλος: Αναγκαίο για το μέλλον.
Γιατί δεν να μην το ομολογούμε
πως είσαι απολύτως άχρηστος
για την κοινωνία καθότι αποφάσισες
Τι σε νοιάζει ο όχλος καθώς το μόνο που κάνει
Λυτρωμένος και μόνος συνεχίζεις μοναχά
Δάσκαλος: Διότι δεν υπήρχε στην αρχή.
Μαθητής: Είχε μόνο δέντρα.
Δάσκαλος: Κάθετα βιβλία.
Μαθητής: Έπρεπε να τα διαβάσω;
Δάσκαλος: Αυτό λέει το δάσος.
Μαθητής: Κι όμως υπάρχει μια αρχή.
Δάσκαλος: Μόνο μία αξία.
Μαθητής: Το τέλος;
Δάσκαλος: Αν δεν γνωρίζεις το τέλος γιατί ν’ αρχίσεις.
Μαθητής: Για να δω.
Δάσκαλος: Εσύ όμως θα κοιτάξεις μόνο.
Μαθητής: Και δεν θα μπορούσα να δω το μονοπάτι.
Δάσκαλος: Το μονοπάτι είναι κρυφό σε όσους δεν βλέπουν.
Μαθητής: Ποιος το άνοιξε;
Δάσκαλος: Αυτός που το ζωγράφισε.
Μαθητής: Ζωγράφισε για μας;
Δάσκαλος: Δεν υπάρχει άλλος λόγος για τους δασκάλους.
Μαθητής: Ήταν λοιπόν κι αυτός δάσκαλος.
Δάσκαλος: Μόνο που δεν βρήκε μαθητές.
Μαθητής: Δεν διάβαζαν τους νεκρούς.
Δάσκαλος: Δεν πρόφτασαν να γεννηθούν.
Μαθητής: Τους πρόφτασε η κοινωνία.
Δάσκαλος: Έτσι έκλεισε το μονοπάτι.
Μαθητής: Αλλά συνέχισε να υπάρχει...
Δάσκαλος: Το φύλαγαν τα δέντρα.
Μαθητής: Και σπάνια αγκαλιάζουμε τα δέντρα.
Δάσκαλος: Ενώ αυτά μας προσφέρουν τα πάντα.
Μαθητής: Το μονοπάτι είναι ξύλινο.
Δάσκαλος: Θυσιάστηκαν άλλα δέντρα.
Μαθητής: Μοιάζει με κήπο ζεν.
Δάσκαλος: Είναι το ίδιο σχήμα.
Μαθητής: Μα γιατί;
Δάσκαλος: Είναι το χρώμα του αόρατου.
Μαθητής: Το χρώμα;
Δάσκαλος: Η σύνθεση της ανθρωπότητας με τον χρόνο.
Μαθητής: Γι’ αυτό είναι τόσο δύσκολο να βρεις το μονοπάτι.
Δάσκαλος: Δεν είναι δύσκολο ή εύκολο.
Μαθητής: Τι είναι τότε;
Δάσκαλος: Αναγκαίο για το μέλλον.
Μέσα στο δάσος δεν υπήρχε ουρανός
μόνο πανύψηλα δένδρα.
Στην αρχή όλα ήταν σκοτεινά
κι ένιωθες χαμένος.
Μετά συνήθιζαν τα μάτια
κι έβλεπαν τις σκιές.
Τότε μόνο ένιωθαν για πρώτη φορά
το ξύλινο μονοπάτι.
Μ' αυτό άγγιζαν αν το ήθελαν
τον κόσμο της ανθρωπιάς.
Το μονοπάτι της σιωπής
δεν αντέχει τους θορύβους
μόνο τη μουσική.
Μην προσέχεις μόνο το όμορφο
και το άσχημο έχει τα καλά του.
Μην αφήνεις το εύκολο
αλλά πιάσε και το δύσκολο.
Με το πριν και το μετά
δημιούργησε την ιστορία
όχι για να θυμάσαι ή να ξεχάσεις
αλλά για να παραδώσεις
μια σελίδα αναφοράς
στους επόμενους που περιμένουν.
Γιατί να μην το ομολογούμε; - Ν. Λυγερός
Μετάφραση από τα γαλλικά: Σάνη Καπράγκου
Γιατί δεν να μην το ομολογούμε
πως είσαι απολύτως άχρηστος
για την κοινωνία καθότι αποφάσισες
να μην εργάζεσαι πραγματικά
παρά μόνο για την ανθρωπότητα.
Τι σε νοιάζει ο όχλος καθώς το μόνο που κάνει
είναι να παίζει μέσα σ' ένα στάδιο
δίχως διόλου να συνειδητοποιεί
πως πρόκειται απλώς για μια παιδική χαρά.
Λυτρωμένος και μόνος συνεχίζεις μοναχά
το μονοπάτι των δασκάλων μέσα στη διακλάδωση
των κλαριών ενός δέντρου δίχως δάσος κανένα.
Ο Νίκος Λυγερός είναι μαθηματικός,
5052) To κρυφό μονοπάτι. (διάλογος). Perfection 10 7 7/2009. Le sentier secret. (dialogue).
5049) Το ξύλινο μονοπάτι (ποίημα). Perfection 10 7 7/2009. Le sentier en bois (poème).
Δείτε και:
Συνομιλίες:
Σοφία Ντρέκου 20 Φεβρουαρίου 2015: Καλησπέρα αγαπημένοι μου φίλοι με ανθρώπινες προσεγγίσεις στο κάθε μέρα μας, με διαδρομή το Μονοπάτι που μας οδηγεί στο Φως. «Μέσα στο δάσος δεν υπήρχε ουρανός μόνο πανύψηλα δένδρα. Στην αρχή όλα ήταν σκοτεινά κι ένιωθες χαμένος. Μετά συνήθιζαν τα μάτια κι έβλεπαν τις σκιές. Τότε μόνο ένιωθαν για πρώτη φορά το ξύλινο μονοπάτι. Μ' αυτό άγγιζαν αν το ήθελαν τον κόσμο της ανθρωπιάς.»
ιφιγένεια γεωργιάδου: Μαθητής: Και σπάνια αγκαλιάζουμε τα δέντρα. Δάσκαλος: Ενώ αυτά μας προσφέρουν τα πάντα. Ν.Λ 20 Φεβρουαρίου 2015 στις 12:32 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Τα πανύψηλα δένδρα κρύβουν το Φως αλλά διασχίζοντας το μονοπάτι ανάμεσα στις πέτρες και τα χώματα ιφιγένεια, μπορεί να βρεις και ανθρώπινα οστά από την γενοκτονία της μνήμης αλλά ματώνοντας τα γόνατα σαν ξένη επισκέπτρια, αγγίζω τη ρίζα του νεκρού που ζητάει νερό για να τινάξει το χώμα από πάνω του. Σ.Ν. 20 Φεβρουαρίου 2015 στις 12:38 μ.μ.
ιφιγένεια γεωργιάδου: Sophia, αίμα και ύδωρ πηγή ζωής ακένωτης και διαβάθμιση μνήμης αλύτρωτης στα σκοτεινά μονοπάτια της μοναξιάς .....που λειτουργεί ο φόβος με την θανατηφόρα θλίψη.... 20 Φεβρουαρίου 2015 στις 12:43 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: ιφιγένεια, σαν ένα γεγονός ακένωτης ελπίδας... την νίκη του θανάτου και τον θρίαμβο για την ανάταση της Ανάστασης διαβαίνοντας το θλιμμένο μονοπάτι του χρόνου. 20 Φεβρουαρίου 2015 στις 12:50 μ.μ.
Sofia Begkli: Ωραιότατος ποιητικός λόγος από όλους! Προσωπικά προτιμώ αυτόν το λόγο που υποδηλώνει πάντα έστω και μία αχτίδα ελπίδας και αισιοδοξίας! 20 Φεβρουαρίου 2015 στις 12:51 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Ναι Σοφία... αυτό είναι το μονοπάτι του Φωτός ή της διαδρομής μέσα από διαλάμψεις ακτινοβολιών του Θεού. 20 Φεβρουαρίου 2015 στις 12:58 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Όταν προσέξετε λεπτομερώς την φωτογραφία που επέλεξα για την άνω ανάρτηση, θα δείτε ότι αποκωδικοποιείται η αυθόρμητη συνομιλία με την κ. ιφιγένεια. 20 Φεβρουαρίου 2015 στις 1:03 μ.μ.
5049) Το ξύλινο μονοπάτι (ποίημα). Perfection 10 7 7/2009. Le sentier en bois (poème).
Δείτε και:
Συνομιλίες:
ιφιγένεια γεωργιάδου: Μαθητής: Και σπάνια αγκαλιάζουμε τα δέντρα. Δάσκαλος: Ενώ αυτά μας προσφέρουν τα πάντα. Ν.Λ 20 Φεβρουαρίου 2015 στις 12:32 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Τα πανύψηλα δένδρα κρύβουν το Φως αλλά διασχίζοντας το μονοπάτι ανάμεσα στις πέτρες και τα χώματα ιφιγένεια, μπορεί να βρεις και ανθρώπινα οστά από την γενοκτονία της μνήμης αλλά ματώνοντας τα γόνατα σαν ξένη επισκέπτρια, αγγίζω τη ρίζα του νεκρού που ζητάει νερό για να τινάξει το χώμα από πάνω του. Σ.Ν. 20 Φεβρουαρίου 2015 στις 12:38 μ.μ.
ιφιγένεια γεωργιάδου: Sophia, αίμα και ύδωρ πηγή ζωής ακένωτης και διαβάθμιση μνήμης αλύτρωτης στα σκοτεινά μονοπάτια της μοναξιάς .....που λειτουργεί ο φόβος με την θανατηφόρα θλίψη.... 20 Φεβρουαρίου 2015 στις 12:43 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: ιφιγένεια, σαν ένα γεγονός ακένωτης ελπίδας... την νίκη του θανάτου και τον θρίαμβο για την ανάταση της Ανάστασης διαβαίνοντας το θλιμμένο μονοπάτι του χρόνου. 20 Φεβρουαρίου 2015 στις 12:50 μ.μ.
Sofia Begkli: Ωραιότατος ποιητικός λόγος από όλους! Προσωπικά προτιμώ αυτόν το λόγο που υποδηλώνει πάντα έστω και μία αχτίδα ελπίδας και αισιοδοξίας! 20 Φεβρουαρίου 2015 στις 12:51 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Ναι Σοφία... αυτό είναι το μονοπάτι του Φωτός ή της διαδρομής μέσα από διαλάμψεις ακτινοβολιών του Θεού. 20 Φεβρουαρίου 2015 στις 12:58 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Όταν προσέξετε λεπτομερώς την φωτογραφία που επέλεξα για την άνω ανάρτηση, θα δείτε ότι αποκωδικοποιείται η αυθόρμητη συνομιλία με την κ. ιφιγένεια. 20 Φεβρουαρίου 2015 στις 1:03 μ.μ.
