Η γενοκτονία των Ουκρανών και τα επιτεύγματα της ανθρωπιάς
Στην Ελλάδα, η γενοκτονία των Ουκρανών είναι σχεδόν άγνωστη. Το Γολοντομόρ (Holodomor) δεν έχει ακουστεί ακόμα ούτε ως λέξη. Ενώ ήδη 17 χώρες έχουν αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Ουκρανών ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Κατά κάποιο τρόπο θα μπορούσαμε να πούμε ότι για τα ελληνικά δεδομένα είναι μία πετυχημένη γενοκτονία εφόσον η κοινωνία την έχει ξεχάσει ή την αγνοεί. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν θύματα και δήμιοι.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν δολοφονήθηκαν αθώοι κι ότι δεν παλεύουν δίκαιοι για την αναγνώριση της γενοκτονίας του 1932-1933. Το μήνυμα της Άσβεστης Φλόγας είναι απλό: η Ουκρανία θυμάται, ο κόσμος αναγνωρίζει. Κι ο συμβολισμός της είναι απόλυτα κατανοητός.
Ο σταυρωμένος Χριστός στην καρδιά της Παναγιάς εξηγεί τη γέννηση του θανάτου.
Τα στάχυα σιταριού είναι μία αναφορά στον τεχνητό λιμό. Πολλοί από μας δεν ξέρουν τα αυτονόητα για αυτή την ανθρώπινη τραγωδία. Δεν έχει πια σημασία. Τώρα μπορούμε να μάθουμε τα πάντα.
Έχουμε πρόσβαση στα μυστικά αρχεία της εποχής που εξηγούν το πλαίσιο και τα αίτια των σποραδικών μαρτυριών που είχαμε στο παρελθόν. Δεν υπάρχει πια η επιλογή της λήθης, μόνο της αδιαφορίας.
Τα δεδομένα υπάρχουν και αποδεικνύουν τα τρομακτικά γεγονότα εκείνης της σοβιετικής περιόδου. Μπορούμε πλέον να δούμε άμεσα το μέγεθος της θυσίας, τη φρίκη του εγκλήματος.
Ως Έλληνες ξέρουμε ακριβώς τι σημαίνει η λέξη γενοκτονία διότι ο λαός μας την έχει ζήσει στο πετσί του κι έχει πεθάνει πολλές φορές εξαιτίας της. Δεν υπάρχει ανάγκη να μας την εξηγήσουν. Πρέπει απλώς να μάθουμε την ξεχασμένη ιστορία της Ουκρανίας. Δεν μπορεί να μας ξαφνιάσει το γεγονός της άγνοιας.
Η μεθοδολογία της γενοκτονίας είναι κατανοητή. Βασίζεται στην εξαφάνιση των ανθρώπων μετατρέποντάς τους σε κτήνη για να μπορούν τα κτήνη να τους κατασπαράζουν, αλλά και για την εξαφάνιση των αποδεικτικών στοιχείων.
Έτσι οι επιζώντες δυσκολεύονται δυο φορές να αναδείξουν το μέγεθος της τραγωδίας και δίχως την ύπαρξη των δικαίων μπορούν να καταλήξουν στην αυτοκτονία όπως ο Primo Levi.
Η Άσβεστη Φλόγα δεν συμβολίζει μόνο τη γενοκτονία μέσω της φωτιάς, αλλά και την αναγνώρισή της μέσω του φωτός. Ως Έλληνες δεν είμαστε υπεύθυνοι για τη γενοκτονία των Ουκρανών, αλλά ως πολίτες είμαστε υπεύθυνοι για τη γενοκτονία της μνήμης.
Επιπλέον, κάθε γενοκτονία είναι ένα δίδαγμα, και όχι μόνο για τους δήμιους που αναζητούν την αποτελεσματικότητά της, αλλά και για τους δίκαιους που πολεμούν για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η γενοκτονία των Ουκρανών έχει μια σπουδαία συμβολή. Το ιδεολογικό της υπόβαθρο και οι γεωπολιτικές της προεκτάσεις εμπλούτισαν τα εργαλεία των δημίων. Κι η άγνοιά μας δεν μπορεί να μείνει ουδέτερη. Επαγωγικά φορτίζεται και μας μετατρέπει σε συνένοχους.
Με την Άσβεστη Φλόγα, η μνήμη μας γίνεται επίτευγμα της ανθρωπιάς.
Ν. Λυγερός λόγοι σοφίας
Κείμενα, Ποίηση, Βίντεο: Opus of N. Lygeros / 4152) Η γενοκτονία των Ουκρανών και τα επιτεύγματα της ανθρωπιάς Perfection 9 8 9/2008. Le génocide des Ukrainiens et les exploits de l'humanité. En. Genocide of the Ukrainians and achievements of humaneness. Es. El genocidio de los ucranianos y los logros de la compasión. Ру. Геноцид украинцев и достижения человечества. Ук. Український ґеноцид та досягнення милосердя.
Δείτε σχετικά:
• Βίντεο Εισήγηση του Νίκου Λυγερού με θέμα:
"To Holodomor ως γεωπολιτική γενοκτονία".
5ο Φόρουμ της ουκρανικής διασποράς στην Ελλάδα.
Αθήνα, 10/09/2012. - Photo. - Video - Speech
Γολοντομόρ
Βικιπαίδεια: Ο Μεγάλος Λιμός της Ουκρανίας (1932-1933) ή Γολoντομόρ (ουκρανικά: Голодомор) υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες εθνικές καταστροφές στη σύγχρονη ιστορία της Ουκρανίας που συνοδεύτηκε από το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων. Ο λιμός επηρέασε και άλλες περιοχές της Σοβιετικής Ένωσης, ωστόσο εκδηλώθηκε με μεγαλύτερη ένταση και περισσότερα θύματα στην Ουκρανία, και σε γειτονικές περιοχές της.
Οι περισσότεροι αναλυτές θεωρούν πως ο λιμός της Ουκρανίας ήταν συνέπεια της οικονομικής πολιτικής που ακολούθησε η Σοβιετική Ένωση υπό την ηγεσία του Στάλιν και ειδικότερα του προγράμματος κολεκτιβοποίησης που εφαρμόστηκε. Χωρίς να έχει επίσημα αναγνωριστεί, συχνά σε κρατικά έγγραφα των ΗΠΑ αναφέρεται ως γενοκτονία και υποστηρίζεται πως ήταν απόρροια πολιτικού σχεδίου.
Στις 28 Νοεμβρίου 2006, αναγνωρίστηκε επίσημα από το ουκρανικό κοινοβούλιο ως γενοκτονία και ορίστηκε ως ημέρα μνήμης η 25η Νοεμβρίου. Αρκετές ακόμα χώρες έχουν επισήμως αναγνωρίσει το λιμό της Ουκρανίας ως γενοκτονία.
Χώρες των οποίων οι κυβερνήσεις έχουν αναγνωρίσει το λιμό ως γενοκτονία είναι η Αργεντινή, η Αυστραλία, το Αζερμπαϊτζάν, το Βέλγιο, ο Καναδάς, η Εσθονία, η Γεωργία, η Ουγγαρία, η Ιταλία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Μολδαβία, η Πολωνία, οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και το Βατικανό.
Αντίθετα υπάρχουν ορισμένοι ακαδημαϊκοί που θεωρούν ότι δεν ήταν υποκινούμενη γενοκτονία, ενώ υπάρχει αναφορά στις σκοπιμότητες και στην έντονη πολιτικοποίηση του θέματος που εκπορεύεται από τη σύγχρονη αντιπαλότητα της Δύσης με τη Ρωσία.
MIA ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ: Το ξεχασμένο Ολοκαύτωμα
Όταν ο Στάλιν άφησε 4 εκατ.
ανθρώπους να πεθάνουν από την πείνα
Είναι μια από τις σκοτεινότερες σελίδες της ρωσικής ιστορίας και του Ιωσήφ Στάλιν προσωπικά, οι οποίες αποσιωπήθηκαν. Αποκαλύφθηκαν σε όλη τους την τραγική μεγαλοπρέπεια μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος. Πρόκειται για την γενοκτονία του λαού της Ουκρανίας από το κομμουνιστικό καθεστώς του Στάλιν.
Τα γεγονότα
Το 1932 και 1933 ο Στάλιν αποφάσισε ότι οι Ουκρανοί αγρότες έπρεπε να ενταχθούν στα κολχόζ και ότι οι συγκομιδές τους θα έπρεπε να κατασχεθούν από τις σοβιετικές αρχές. Οι μπολσεβίκικες δυνάμεις σάρωσαν τα χωριά αρπάζοντας την τροφή και πραγματοποιώντας μαζικές εκτελέσεις. Εάν κάποιον τον συνελάμβαναν να κλέβει τρόφιμα ή να προσπαθεί να φύγει από την περιοχή σε αναζήτηση ψωμιού, είτε τον φυλάκιζαν, είτε τον γυρνούσαν πίσω, είτε τον εκτελούσαν.
Πολλοί Ουκρανοί επέζησαν τρώγοντας ψωμί που έκαναν από αγριόχορτα και χόρτα και υπήρχαν τεκμηριωμένες αναφορές για κανιβαλισμούς.
Η επίσημη ουκρανική πλευρά μιλάει για επτά με δέκα εκατομμύρια νεκρούς, που σημαίνει 17 θάνατοι το λεπτό, 1.000 την ώρα και 25.000 την ημέρα.
Ένα βιβλίο ζωντανεύει την ιστορία
Το γεγονός έρχεται πάλι στην επικαιρότητα με ένα νέο βιβλίο που έγραψε στα γαλλικά, η κόρη ενός επιζήσαντα από την πείνα της Ουκρανίας.
Ο πατέρας της Nikolaï Koliada γεννήθηκε το 1926 σε ένα χωριό της Ουκρανίας. Είναι 7 ετών όταν η πείνα εξαπλώνεται στη χώρα, εξαθλιώνει εκατομμύρια ανθρώπους. Ο δικός της πατέρας μισεί τον κομμουνισμό. Η περιουσία του κατάσχεται, όλα τα υπάρχοντά του καταστρέφονται. Η οικογένεια παίρνει τους δρόμους για να επιζήσει. Καταφεύγει στη Λευκορωσία αλλά τους βρίσκουν οι πράκτορες του Στάλιν και τους ξαναγυρίζουν στην Ουκρανία.
Το βιβλίο εξιστορεί τη φρίκη της σταλινικής εποχής, την πείνα και τον θάνατο, με τα μελανότερα χρώματα από την Catherine Koleda, η οποία διδάσκει σήμερα σε πανεπιστήμιο της Γερμανίας.
Η οικογένεια κατορθώνει τελικά να διαφύγει στη Γαλλία, το 1945. Ο πατέρας, όπως γράφει η κόρη του στο βιβλίο, δύο φορές χάρηκε στη ζωή του: όταν πήρε τη γαλλική υπηκοότητα και όταν πέθανε ο Στάλιν.
Catherine Koleda - «Όταν ο Στάλιν μας άφησε να πεθάνουμε από την πείνα –Αφήγημα ενός επιζήσαντα».
Η φρίκη του Holodomor
Η τραγωδία αυτή ονομάστηκε από τους Ουκρανούς «Holodomor» (Γολοντομόρ από το «holod»= πείνα και το ρήμα «moryty»= σκοτώνω). Η πείνα, που δημιουργήθηκε από τα χέρια ανθρώπων, πήρε το όνομα του διεθνούς όρου της γενοκτονίας, γιατί έχει όλα τα χαρακτηριστικά που προϋποθέτει ο όρος αυτός.
Το γεγονός αποσιωπήθηκε από την σοβιετική αυτοκρατορία και μόνο παράνομα κείμενα κυκλοφορούσαν για να το εξιστορήσουν. 40 χρόνια αργότερα, η γενοκτονία των Ουκρανών έγινε γνωστή από το βιβλίο του Αλεξάντερ Σολτζενίτσιν Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ. Αλλά και τότε οι αρνητές του γεγονότος συνέχισαν να το αρνούνται.
Μόνο όταν άνοιξαν τα σοβιετικά αρχεία μπήκε τέλος στην άρνηση των γεγονότων στην Ουκρανία. Στις αρχές του 21ου αιώνα το γεγονός γίνεται παραδεκτό από την Ρωσία αλλά δεν γίνεται δεκτό το γεγονός ότι πρόκειται για γενοκτονία. Πολλοί ιστορικοί διαφωνούν τόσο με τον όρο όσο και με τις πραγματικές προθέσεις του Στάλιν.
Το 2016 η Ουκρανία αναγνώρισε επίσημα το Holodomor ως γενοκτονία. Οι ΗΠΑ αναγνώρισαν επίσης το γεγονός ως γενοκτονία ενώ το 2008 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το αναγνώρισε ως «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και κατά του ουκρανικού λαού».
Η γενοκτονία των Ουκρανών μάς αγγίζει μέσω της ανθρωπότητας και του χρόνου. Δεν πρέπει μόνο να μάθουμε, το πρέπον είναι να πράξουμε μέσω της μνήμης ως αντίσταση στο σύστημα της λήθης για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Επιπλέον, κάθε γενοκτονία είναι ένα δίδαγμα, και όχι μόνο για τους δήμιους που αναζητούν την αποτελεσματικότητά της, αλλά και για τους δίκαιους που πολεμούν για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η γενοκτονία των Ουκρανών έχει μια σπουδαία συμβολή. Το ιδεολογικό της υπόβαθρο και οι γεωπολιτικές της προεκτάσεις εμπλούτισαν τα εργαλεία των δημίων. Κι η άγνοιά μας δεν μπορεί να μείνει ουδέτερη. Επαγωγικά φορτίζεται και μας μετατρέπει σε συνένοχους.
Με την Άσβεστη Φλόγα, η μνήμη μας γίνεται επίτευγμα της ανθρωπιάς.
Ν. Λυγερός λόγοι σοφίας
Κείμενα, Ποίηση, Βίντεο: Opus of N. Lygeros / 4152) Η γενοκτονία των Ουκρανών και τα επιτεύγματα της ανθρωπιάς Perfection 9 8 9/2008. Le génocide des Ukrainiens et les exploits de l'humanité. En. Genocide of the Ukrainians and achievements of humaneness. Es. El genocidio de los ucranianos y los logros de la compasión. Ру. Геноцид украинцев и достижения человечества. Ук. Український ґеноцид та досягнення милосердя.
Δείτε σχετικά:
• Βίντεο Εισήγηση του Νίκου Λυγερού με θέμα:
"To Holodomor ως γεωπολιτική γενοκτονία".
5ο Φόρουμ της ουκρανικής διασποράς στην Ελλάδα.
Αθήνα, 10/09/2012. - Photo. - Video - Speech
Γολοντομόρ
Βικιπαίδεια: Ο Μεγάλος Λιμός της Ουκρανίας (1932-1933) ή Γολoντομόρ (ουκρανικά: Голодомор) υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες εθνικές καταστροφές στη σύγχρονη ιστορία της Ουκρανίας που συνοδεύτηκε από το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων. Ο λιμός επηρέασε και άλλες περιοχές της Σοβιετικής Ένωσης, ωστόσο εκδηλώθηκε με μεγαλύτερη ένταση και περισσότερα θύματα στην Ουκρανία, και σε γειτονικές περιοχές της.
Οι περισσότεροι αναλυτές θεωρούν πως ο λιμός της Ουκρανίας ήταν συνέπεια της οικονομικής πολιτικής που ακολούθησε η Σοβιετική Ένωση υπό την ηγεσία του Στάλιν και ειδικότερα του προγράμματος κολεκτιβοποίησης που εφαρμόστηκε. Χωρίς να έχει επίσημα αναγνωριστεί, συχνά σε κρατικά έγγραφα των ΗΠΑ αναφέρεται ως γενοκτονία και υποστηρίζεται πως ήταν απόρροια πολιτικού σχεδίου.
Στις 28 Νοεμβρίου 2006, αναγνωρίστηκε επίσημα από το ουκρανικό κοινοβούλιο ως γενοκτονία και ορίστηκε ως ημέρα μνήμης η 25η Νοεμβρίου. Αρκετές ακόμα χώρες έχουν επισήμως αναγνωρίσει το λιμό της Ουκρανίας ως γενοκτονία.
Χώρες των οποίων οι κυβερνήσεις έχουν αναγνωρίσει το λιμό ως γενοκτονία είναι η Αργεντινή, η Αυστραλία, το Αζερμπαϊτζάν, το Βέλγιο, ο Καναδάς, η Εσθονία, η Γεωργία, η Ουγγαρία, η Ιταλία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Μολδαβία, η Πολωνία, οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και το Βατικανό.
Αντίθετα υπάρχουν ορισμένοι ακαδημαϊκοί που θεωρούν ότι δεν ήταν υποκινούμενη γενοκτονία, ενώ υπάρχει αναφορά στις σκοπιμότητες και στην έντονη πολιτικοποίηση του θέματος που εκπορεύεται από τη σύγχρονη αντιπαλότητα της Δύσης με τη Ρωσία.
MIA ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ: Το ξεχασμένο Ολοκαύτωμα
Όταν ο Στάλιν άφησε 4 εκατ.
ανθρώπους να πεθάνουν από την πείνα
Είναι μια από τις σκοτεινότερες σελίδες της ρωσικής ιστορίας και του Ιωσήφ Στάλιν προσωπικά, οι οποίες αποσιωπήθηκαν. Αποκαλύφθηκαν σε όλη τους την τραγική μεγαλοπρέπεια μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος. Πρόκειται για την γενοκτονία του λαού της Ουκρανίας από το κομμουνιστικό καθεστώς του Στάλιν.
Τα γεγονότα
Το 1932 και 1933 ο Στάλιν αποφάσισε ότι οι Ουκρανοί αγρότες έπρεπε να ενταχθούν στα κολχόζ και ότι οι συγκομιδές τους θα έπρεπε να κατασχεθούν από τις σοβιετικές αρχές. Οι μπολσεβίκικες δυνάμεις σάρωσαν τα χωριά αρπάζοντας την τροφή και πραγματοποιώντας μαζικές εκτελέσεις. Εάν κάποιον τον συνελάμβαναν να κλέβει τρόφιμα ή να προσπαθεί να φύγει από την περιοχή σε αναζήτηση ψωμιού, είτε τον φυλάκιζαν, είτε τον γυρνούσαν πίσω, είτε τον εκτελούσαν.
Πολλοί Ουκρανοί επέζησαν τρώγοντας ψωμί που έκαναν από αγριόχορτα και χόρτα και υπήρχαν τεκμηριωμένες αναφορές για κανιβαλισμούς.
Η επίσημη ουκρανική πλευρά μιλάει για επτά με δέκα εκατομμύρια νεκρούς, που σημαίνει 17 θάνατοι το λεπτό, 1.000 την ώρα και 25.000 την ημέρα.
Ένα βιβλίο ζωντανεύει την ιστορία
Το γεγονός έρχεται πάλι στην επικαιρότητα με ένα νέο βιβλίο που έγραψε στα γαλλικά, η κόρη ενός επιζήσαντα από την πείνα της Ουκρανίας.
Ο πατέρας της Nikolaï Koliada γεννήθηκε το 1926 σε ένα χωριό της Ουκρανίας. Είναι 7 ετών όταν η πείνα εξαπλώνεται στη χώρα, εξαθλιώνει εκατομμύρια ανθρώπους. Ο δικός της πατέρας μισεί τον κομμουνισμό. Η περιουσία του κατάσχεται, όλα τα υπάρχοντά του καταστρέφονται. Η οικογένεια παίρνει τους δρόμους για να επιζήσει. Καταφεύγει στη Λευκορωσία αλλά τους βρίσκουν οι πράκτορες του Στάλιν και τους ξαναγυρίζουν στην Ουκρανία.
Το βιβλίο εξιστορεί τη φρίκη της σταλινικής εποχής, την πείνα και τον θάνατο, με τα μελανότερα χρώματα από την Catherine Koleda, η οποία διδάσκει σήμερα σε πανεπιστήμιο της Γερμανίας.
Η οικογένεια κατορθώνει τελικά να διαφύγει στη Γαλλία, το 1945. Ο πατέρας, όπως γράφει η κόρη του στο βιβλίο, δύο φορές χάρηκε στη ζωή του: όταν πήρε τη γαλλική υπηκοότητα και όταν πέθανε ο Στάλιν.
Catherine Koleda - «Όταν ο Στάλιν μας άφησε να πεθάνουμε από την πείνα –Αφήγημα ενός επιζήσαντα».
Η φρίκη του Holodomor
Η τραγωδία αυτή ονομάστηκε από τους Ουκρανούς «Holodomor» (Γολοντομόρ από το «holod»= πείνα και το ρήμα «moryty»= σκοτώνω). Η πείνα, που δημιουργήθηκε από τα χέρια ανθρώπων, πήρε το όνομα του διεθνούς όρου της γενοκτονίας, γιατί έχει όλα τα χαρακτηριστικά που προϋποθέτει ο όρος αυτός.
Το γεγονός αποσιωπήθηκε από την σοβιετική αυτοκρατορία και μόνο παράνομα κείμενα κυκλοφορούσαν για να το εξιστορήσουν. 40 χρόνια αργότερα, η γενοκτονία των Ουκρανών έγινε γνωστή από το βιβλίο του Αλεξάντερ Σολτζενίτσιν Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ. Αλλά και τότε οι αρνητές του γεγονότος συνέχισαν να το αρνούνται.
Μόνο όταν άνοιξαν τα σοβιετικά αρχεία μπήκε τέλος στην άρνηση των γεγονότων στην Ουκρανία. Στις αρχές του 21ου αιώνα το γεγονός γίνεται παραδεκτό από την Ρωσία αλλά δεν γίνεται δεκτό το γεγονός ότι πρόκειται για γενοκτονία. Πολλοί ιστορικοί διαφωνούν τόσο με τον όρο όσο και με τις πραγματικές προθέσεις του Στάλιν.
Το 2016 η Ουκρανία αναγνώρισε επίσημα το Holodomor ως γενοκτονία. Οι ΗΠΑ αναγνώρισαν επίσης το γεγονός ως γενοκτονία ενώ το 2008 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το αναγνώρισε ως «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και κατά του ουκρανικού λαού».
