Ν. Λυγερός λόγοι σοφίας: Νίκος Λυγερός: Ο Θρύλος του Αετού - Δύο κεφάλαια (Άνοιγμα Χριστιανισμού και Ελληνισμού)

Ο Θρύλος του Αετού. (Dessin au feutre) Ν. Λυγερός (εδώ)

Ο Θρύλος του Αετού - Ν. Λυγερός

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Ποιος θα μπορούσε να πιστέψει στη στρατηγική της ιστορίας;
Δεν ήταν ερώτημα ρητορικής.
Αν δεν πιστέψεις στον Χιλιάνθρωπο πώς θα δεις το παρελθόν
και το μέλλον ταυτόχωρα;
Σίγουρα η Τοποστρατηγική και η Χρονοστρατηγική
μπορούσαν να βοηθήσουν αν υπήρχε θέληση.
Ο καθένας θα μπορούσε να διαβάσει το Άσμα του Αρμούρη,
τον Διγενή Ακρίτη και τον Ερωτόκριτο.
Το θέμα ήταν ποιος έβλεπε όταν κοίταζε τους στίχους.
Οι φιλολογικές αναζητήσεις έχαναν την ουσία της ιστορίας.
Ο μύθος δεν ήταν τέχνασμα. Αλλά στρατήγημα.
Έτσι η στρατηγική της ιστορίας είχε γίνει διαχρονική
δίχως να το αντιληφθούν οι κοινωνίες της λήθης.
Κι όμως ο Ελληνισμός δεν είχε σταματήσει.
Ακάθεκτος είχε έρθει να ενισχύσει τον Χριστιανισμό
την ώρα της ανάγκης όταν οι εχθροί άρχισαν να πληθαίνουν.
Το Βυζάντιο ζούσε εδώ και αιώνες κι έπρεπε να ζήσει κι άλλους αιώνες.
Το διαχρονικό ήταν λοιπόν απαραίτητο.
Ποιοι εφήμεροι όμως θα το υποστήριζαν;
Κι ακόμα κι αν το ήθελαν πώς θα γινόταν αυτή η πράξη;
Οι κινήσεις δεν επαρκούσαν.
Και ποιος θα θυμόταν την ανάγκη;
Τότε σκέφτηκε τη σκακιέρα.
Πάνω σ’ αυτή θα μπορούσε να καταγράψει τη μνημοσύνη.
Η διδασκαλία της στρατηγικής του Χρόνου θα είχε χώρο.
Ένα χώρο με συμπυκνωμένο Χρόνο.
Σαν ένα βιβλίο.
Τακτικά.
Και Στρατηγικά.
Όλα μαζί για ένα μόνο στόχο.
Κανένας χώρος.
Μόνο Χρόνος.
Έπρεπε να ζήσει το Βυζάντιο με το πνεύμα του.
Η ανθεκτικότητά του θα προερχόταν από νέο δεσμό.
Ο δεσμός θα αντικαταστούσε τον κόμβο.
Θεωρία Δεσμών.
Το τρίτο επίπεδο θα ήταν το σκάκι.
Το νέο άνοιγμα του Χριστιανισμού και του Ελληνισμού.
Αυτός ήταν ο Θρύλος του Αετού.

Δύο κεφάλαια - Νίκος Λυγερός

Δύο κεφάλαια.
Δύο σελίδες.
Η πρώτη για το μέλλον, η δεύτερη για το παρελθόν.
Ταυτόχωρα στο ίδιο φύλλο.
Δύο κεφάλια, ένας αετός.
Το ίδιο νοητικό σχήμα.
Ο Χαμαιλέοντας είχε αλλάξει μορφή.

Η βιβλιοθήκη είχε εμπλουτιστεί.

Ήταν πιο φωτεινή αλλά είχε ταυτόχρονα

και τα στοιχεία της βασιλικής εκκλησίας.

Εξέτασε τον δικέφαλο αετό

μ’ ένα διαφορετικό τρόπο

δεν ήταν πια του χώρου.

Δεν κοίταζε την Ανατολή και τη Δύση.

Έβλεπε το Παρελθόν και το Μέλλον.

Πολλαπλότητα Χρόνου.

Δεν ήταν σημείο

αλλά κόμβος

που είχε γίνει

δεσμός.

Με τη σφαίρα του Σταυρού

και το σπαθί του Ελληνισμού.

Δεν ήταν πιόνι, ούτε κομμάτι.

Αλλά παίκτης, στρατηγιστής.

Η σκακιέρα ήταν άδεια.

Αλλά είχε και κενό.

Σίγουρα θα ξάφνιασε τους εχθρούς.

Μετά την κυκλική μορφή.

Τα πιόνια και τα κομμάτια θα ήταν τα ίδια.

Ίδιοι κανόνες.

Άλλο πεδίο δράσης.

Λόγω πλαισίου.

Εκεί θα κατέγραφε τα νοητικά σχήματα που θα διέσχιζαν

τους σκοτεινούς αιώνες για να δείξουν το μονοπάτι του φωτός.

Τεμάχισε νοητικά τη σκακιέρα.

Δίχως να βάλει χρώματα.

Θα υπήρχε μόνο το χρώμα του αοράτου.

Το χρώμα των Χαμαιλεόντων.

Παντού και πουθενά.

Παντού για τη στρατηγική, πουθενά για την τακτική.

Αόρατο και Ορατό.

Δεν θα έκρυβε τίποτα.

Το κλειδί θα ήταν μόνο η νοημοσύνη.

Η επιλογή των παικτών θα γινόταν αποκλειστικά

μ’ αυτό το νοητικό κριτήριο.

Κάθε σημείο του κύκλου θα είχε την ίδια αξία.

Όλα διαφορετικά, μα χωρίς διαφορά.

Ποτέ αντίθετα, πάντα συμπληρωματικά.

Δεσμός ελευθερίας.

Νίκος Λυγερός Λόγοι Σοφίας

Κείμενα: Opus of N. Lygeros

19251) Ο Θρύλος του Αετού. Perfection 16 4 4/2015. En. The Legend of the Eagle. It. La leggenda dell'Aquila.
19252) Δύο κεφάλαια. Perfection 16 4 4/2015. En. Two chapters. It. Due Teste.

Δείτε ακόμη: