Το όνειρο του νεκρού
Το όνειρό μου
είχε την ώχρα της πέτρας.
ούτε μαύρο ούτε λευκό
μα ήταν μουγκό σαν τον τάφο.
Μόνο που αυτός
ήταν πολύ μεγάλος
για έναν μόνο άνθρωπο.
Χωρούσε έναν λαό.
Τότε θυμήθηκα
τα αδέλφια μου
και έχυσα ένα δάκρυ
πάνω στο όνειρό μου.
Πάντα μπροστά
Πάντα μπροστά
όσο ψηλά
κι αν είναι το κάστρο
αφού μέσα του
μπορεί να έχει
την εκκλησιά
που έψαχνες
όταν δεν υπήρχε
πια ο ναός
και θέλησες
να δείξεις
στους ανθρώπους
το μονοπάτι
του φωτός
προς τον ουρανό.
Το όνειρο
Το όνειρο
είναι αυτό
που θέλουμε
να γίνει,
ενώ το όραμα
είναι αυτό
που θέλουμε
να κάνουμε
κι ο ελπιδοφόρος
είναι αυτός
που φέρει
την ελπίδα
που δεν κάνει
τίποτα άλλο
ας την αφήσει
λοιπόν
για να κάνει
και κάτι
και να γίνει
το όνειρο
όραμα
για να τελειώσει
ο λήθαργος.
Ένα όνειρο στο χέρι
Λες ότι δεν πιστεύεις σε τίποτα πια.
Κι όμως κρατάς ακόμα στο χέρι
το μολυβένιο στρατιώτη απ’ τα παλιά.
Ένα όνειρο, ακόμα κι αν κουτσαίνει,
σίγουρα υπάρχει.
Θυμήσου τη λίμνη
και το καπάκι της μπύρας.
Είναι ακόμα εκεί,
στη χώρα που δεν φθάνουμε ποτέ.
Και παρ’ όλα αυτά
η φαντασία μας επιπλέει ακόμα.
Μην αφήσεις
το μολυβένιο στρατιώτη
να πέσει.
Ονειρεύεσαι χάρις σ’ αυτόν
γιατί είναι η ανθρωπιά σου.
Δείτε ακόμη:
