Διάλεξη του κ. Νίκου Λυγερού με θέμα: «Όταν παλεύει ο Πόντος, παλεύει και η Ανθρωπότητα». Πλατεία Ελευθερίας Δράμας. Πέμπτη 18 Μαΐου 2017, ώρα: 20. 00 - Πρόγραμμα, Πρόγραμμα - Video - Κείμενο - It.[Testo] - En. [Texte]
Απομαγνητοφωνημένη η ομιλία και το βίντεο
«Νομίζω ότι είστε έτοιμοι. Θα αρχίσω απλά για να µην σας ξαφνιάσω µε το τέλος. Ο Πόντος αν είναι αγώνας που βοηθάει την Ανθρωπότητα είναι επειδή είναι δίκαιος. Δεν πρόκειται µόνο για τον Πόντο µε το ποντιακό στοιχείο, πρόκειται για τους Έλληνες του Πόντου και αυτοί οι Έλληνες είναι αυτοί που δείχνουν το παράδειγμα στην Ελλάδα κι όχι µόνο.
Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουµε είναι ότι κάθε φορά που κάνουμε ένα βήμα μπροστά, προς το θέμα της αναγνώρισης, κάθε φορά είναι ένα βήμα και για την ίδια την Ανθρωπότητα. Πολλοί από εσάς μιλάτε για τον Πόντο σαν να ήταν µια χαμένη πατρίδα, ακόμα και τώρα.
Έχει ενδιαφέρον, γιατί δεν ακούτε τους Πόντιους. Οι Πόντιοι τραγουδούν για µένα µόνο ένα τραγούδι, κανένα άλλο, και αφορά την Κωνσταντινούπολη. Και γι’ αυτό ο αετός του Πόντου κοιτάζει την Κωνσταντινούπολη. Άρα όταν νομίζετε ότι ο Πόντος είναι µόνο και µόνο το σύνθημα ή ένα μοιρολόϊ, είναι ότι ξεχάσατε τον στόχο. Ο στόχος είναι ότι τα κατεχόμενα πρέπει να απελευθερώνονται όσο και να είναι η διάρκεια αυτής της απελευθέρωσης.
- Ο Πόντος είναι κατεχόμενο, η Θράκη είναι κατεχόμενο µε την Κωνσταντινούπολη. Μπορεί να σας ξαφνιάζει, ειδικά αν είστε ραγιάδες, αλλά να θυμάστε ότι οι Ισπανοί έκαναν 600 χρόνια ν’ απελευθερωθούν κι έχουν περάσει µόνο 2 αιώνες από τότε που έχουμε κάνει την επανάσταση.
- Αν το ξεχνάµε αυτό έχουμε την εντύπωση ότι απλώς είμαστε σ’ ένα κοιμητήριο κι επειδή πέρασαν οι 40 µέρες πρέπει να ξανάρθουμε. Δηλαδή πάλι καλά που υπάρχει η παράδοση, γιατί αλλιώς δεν θα πηγαίναμε.
Η Τουρκία έχει αποδείξει µε το θέμα της γενοκτονίας ότι είναι ανίκανη. Ακόμα και µια γενοκτονία δεν κατάφερε να την ολοκληρώσει. Όλοι εσείς που ζείτε είστε η απόδειξη της ήττας της, είστε η απόδειξη ότι δεν μπορεί να οργανώσει ούτε αυτό το έγκλημα. Αυτό που πρέπει, λοιπόν, να συνειδητοποιήσουµε, κι ας ξαφνιάζει μερικούς και μερικές, είναι ότι εμείς είμαστε εδώ ακόμα και μετά. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο ενοχλητικό είναι για τον γενοκτόνο να υπάρχει ακόμα το θύμα. Κι ενώ θεωρούσε ότι κανένας πια δεν θα ασχολιόταν µε αυτό, ποτέ δεν ήμασταν τόσοι πολλοί να ασχολιόμαστε µε την αναγνώριση της γενοκτονίας του Πόντου.
Κάθε χώρα που µας αναγνωρίζει, κάθε πολιτεία που µας αναγνωρίζει είναι και πάλι µια ήττα μιας στρατηγικής που μερικοί από εσάς θεωρούν ότι ήταν αήττητη. Δεν είναι κάτι το σημαντικό να είσαι της βαρβαρότητας, αυτό που είναι σημαντικό είναι να είσαι της Ανθρωπότητας. Είναι σίγουρα πιο δύσκολο, είναι σίγουρα πιο επίπονο, αλλά είναι το µόνο που αξίζει. Αν το σκεφτούμε ορθολογικά τότε θα δούμε ότι αν οι Έλληνες έφτιαξαν την στρατηγική, την έφτιαξαν για να πολεμούν ανθρώπους που είναι πιο ισχυροί από αυτούς.
Ο Ελληνισμός έχει δώσει το παράδειγμα στην Ανθρωπότητα, ότι δεν είναι πάντα ο ισχυρός που νικάει, είναι αυτός που επιµένει, είναι αυτός που δεν ξεχνά, είναι αυτός που επιστρέφει µετά την µάχη. Εδώ η µάχη δεν έχει σχέση µε τον πόλεµο, έχει σχέση µε τα ανθρώπινα δικαιώµατα, έχει σχέση µε τα Δικαιώµατα της Ανθρωπότητας. Όσοι δεν τα γνωρίζουν ας τα µάθουν, όσοι δεν τα έχουν ακούσει, σήµερα τα άκουσαν. Το θέµα είναι τι θα κάνουµε µε αυτά.
Η Ανθρωπότητα έχει το δικαίωμα να προστατεύει τον εαυτό της, η Ανθρωπότητα έχει το δικαίωμα να ζει εκεί που ζούσε και κανένας δεν μπορεί να το διώξει όσο βάρβαρος κι αν είναι. Άρα ο αγώνας για τον Πόντο είναι ένας αγώνας για την Ανθρωπότητα. Αυτό πρέπει να έχετε στο µυαλό σας κι όχι απλώς να κοιτάζετε ποιος είναι από εκεί και ποιος δεν είναι. Είµαστε όλοι Έλληνες εδώ. Οι Έλληνες στην Ανθρωπότητα φημίζονται για ένα πράγμα, βοηθούν τους άλλους. Εδώ έχουμε µερικούς που δεν μπορούν να τα βρουν μεταξύ τους. Για να καταλάβετε πόσο κόπανοι είναι και προσπαθούµε μετά να δώσουµε το παράδειγμα, ποιο παράδειγμα; Αφού το δίνουμε ήδη.
Είμαστε ήδη η αιχμή του δόρατος σ’ αυτόν τον αγώνα. Όταν κάνετε µνηµεία να τα βάζετε εκεί που πρέπει, εκεί που ενοχλούν τον θύτη, αλλιώς δεν έχει νόημα, δεν είναι ανάγκη να τα κάνετε. Δεν είναι ανάγκη να βάζετε µνηµεία όπου θέλετε, επειδή απλώς βρήκατε µια θέση. Να διεκδικείται µια θέση.
Ένα µνηµείο εδώ στη Δράμα, αν έχει µια θέση, το έχει εδώ, σ’ αυτήν εδώ την κεντρική πλατεία. Αλλά όχι µόνο ένα μνημείο για κάποιους, ένα μνημείο για τους Έλληνες του Πόντου, για τους Θρακιώτες, για τους νέους για όλους τους Έλληνες που έχουν υποστεί κι αυτό να φανεί. Κάθε φορά που να υπάρχει µια επέτειος να το βλέπουμε, να ενοχλεί µε την παρουσία του. Κι αν έχετε δικούς µας που είναι εναντίον να το χαίρεστε, αν μερικοί δικοί µας σας πάνε στα δικαστήρια να το χαίρεστε, αν µας πάει στα δικαστήρια η Τουρκία να το χαίρεστε, γιατί στο τέλος θα είναι εδώ.
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι αν βρείτε αντίσταση, τότε μεγαλώνει ο αγώνας. Αν οι Πόντιοι καθυστέρησαν σε σχέση µε τους Αρμένιους είναι επειδή εδώ στην Ελλάδα βρήκαν µια πατρίδα. Οι Αρμένιοι δεν είχαν, άρα το µόνο που τους είχε μείνει είναι το θέμα της αναγνώρισης. Εμείς πρέπει να περάσουµε στα επόμενα στάδια. Η αναγνώριση έχει αρχίσει και το βλέπετε και σε διεθνές επίπεδο. Η ποινικοποίηση της άρνησης δεν πρέπει να είναι κάτι το θεωρητικό, δεν το πίστευαν οι δικοί µας ότι η Ελλάδα θα έπαιρνε αυτή την απόφαση κι όμως πάρθηκε, έγινε.
- Πρέπει λοιπόν να συνεχίσουµε µε την συγγραφή των βιβλίων, µε την αποκατάσταση περιουσιών, και το πιο σημαντικό απ’ όλα µε την επιστροφή στα εδάφη.
- Η εκκλησία, ο σταυρός, τα λάβαρα δεν είναι µόνο σύμβολα, είναι η ζωή µας. Απλώς, ποιος το ξέρει;
Το θέμα είναι εμείς οι Έλληνες τι θα κάνουμε. Μιλάµε για το 1453 κι ακούτε και το τραγούδι και είναι μερικοί από εμάς που νομίζουν ότι η Ελλάδα είναι αυτό. Όμως, αν είχαν κάνει το ίδιο οι Πελοπόννησιοι θα είχαµε µόνο την Πελοπόννησο που θα ήταν απελευθερωμένη, θα ήμασταν ακόμα υπό κατοχή, επειδή δεν θα είχαν σκεφτεί, έχετε σκεφτεί την Θράκη. Έχουμε τόσο πολύ συνηθίσει να βλέπουμε την Θράκη ως άλλη χώρα που αναγκαζόμαστε να του βάλουμε και γεωγραφικό προσδιορισμό. Η Θράκη είναι απλά τα πράγματα. Η Θράκη είναι ελεύθερη και κατεχόμενη. Η κατεχόμενη πρέπει να είναι ελεύθερη κι αυτό σημαίνει ότι αυτός ο αετός που βλέπετε στα λάβαρα σας δείχνει τι να κάνετε. Το κάνουμε αυτό, το συνεχίζουμε.
Να ξέρετε ότι οι Κούρδοι αποκτούν ταυτότητες, οι Αρμένιοι αποκτούν ταυτότητες, οι Έλληνες του Πόντου μπορούν να έχουν ταυτότητες και να το διεκδικήσουν εκεί, διότι είχαµε ανθρώπους σαν τον Lemkin που µας βοήθησε για την έννοια της γενοκτονίας. Είχαµε ανθρώπους σαν τον Wilson που µας έδειξαν που είναι αυτά που έχουμε δικαίωμα να έχουμε. Και ρωτάω, ακόμα δεν αξιωθήκαμε να τους ονομάσουμε Δίκαιους; Τον Lemkin, τον Wilson, πώς είναι δυνατόν οι Έλληνες του Πόντου να μην σκέφτονται ότι υπάρχουν άλλοι που βοηθάνε τον ίδιο αγώνα; Υπάρχουν άλλοι λαοί που έχουν θεσπίσει τον θεσμό των Δίκαιων και εμείς αναρωτιόμαστε ακόμα που είναι, ενώ μιλάµε για τον Morgenthau. Άρα δεν είναι µόνο εμείς, είναι και οι άλλοι. Οι άλλοι που πιστεύουν στα ίδια δικαιώματα, που πιστεύουν στα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας.
Αυτό που έκανε ο Wilson είναι πολύ απλό, ακόμα και μετά την γενοκτονία όταν χάραξε τα σύνορα µε την Τουρκία, τα χάραξε τηρώντας τον πολιτισμό και είπε ακόμα κι αν δεν είναι κανένας εδώ, εδώ ήταν άλλος πολιτισμός, δεν έχετε δικαίωμα να τον καταπατάτε. Και το ερώτημα είναι το εξής για µας, εμείς το ξέρουμε ότι ήμασταν εκεί, το θέμα είναι πόσοι από εσάς ξέρουν ότι θα ξαναείμαστε εκεί. Αυτό λέει αυτή η μέρα, δεν θα ξεχάσουµε, γιατί θα επιστρέψουμε κι εγώ σας προετοιμάζω απλώς για την επιστροφή.
Άρα αν πιστεύετε και είστε πραγματικά πιστοί, να το δείξετε µε τον αγώνα σας. Δεν ερχόμαστε σε µια πλατεία µόνο και µόνο για να βρεθούμε. Ερχόμαστε για να µην ξεχάσουµε το μέλλον, όχι µόνο το παρελθόν. Και το μέλλον είναι ότι τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας πρέπει να το παλέψουμε και µέσω του Πόντου. Έχουμε δικαίωμα να είμαστε εκεί, έχουμε δικαίωμα γιατί ήμασταν εκεί και έχουμε δικαίωμα να το ζητήσουµε, γιατί είναι δικαίωμα της Ανθρωπότητας. Αυτό ήθελα να σας πω, ευχαριστώ πολύ σε όλους. Καλή συνέχεια.
Αν ο Πόντος
άντεξε τόσο πολύ
τη βαρβαρότητα
ήταν λόγω
της προστασίας
της θάλασσας
και της ασπίδας
των βουνών
αλλιώς τίποτα
δεν θα είχε μείνει
και μάλιστα
πολύ πιο πριν
από τη γενοκτονία
αξιοποίησε το
και αυτό
για να δεις
τι ονομάζουμε
κατεχόμενα
έτσι ώστε
ακόμα κι εσύ
να συμμετάσχεις
ενεργά
στις αποστολές
ανθρωπιάς.
Βίντεο: Ν. Λυγερός - Δικαιώματα της Ανθρωπότητας στα Ποντιακά. Δράμα. 18/5/2017 Μετάφραση: Ι. Κοσμίδης - Ι. Χατζηελευθερίου. Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Όταν παλεύει ο Πόντος, παλεύει και η Ανθρωπότητα". Πλατεία Ελευθερίας Δράμας. Πέμπτη 18 Μαΐου 2017, ώρα: 20. 00
Σοφία Ντρέκου / Νίκος Λυγερός Λόγοι
Κείμενα/Ποίηση: Opus of N. Lygeros
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πόντος.
Δείτε:
- Απάντηση του Ν. Λυγερού για την αμφισβήτηση της γενοκτονίας - Ένας υπουργός χωρίς Παιδεία - Όταν δεν ξέρεις για τη γενοκτονία
- Ο ποντιακός χορός - Ποντιακό ανέκδοτο
- Η καθηλωτική ομιλία του Ν. Λυγερού στην Θεσσαλονίκη για την Ημέρα Μνήμης Γενοκτονίας Ποντιακού Ελληνισμού
- Η γενοκτονία των Ποντίων: όταν το λευκό γίνεται μαύρο
- Ο Πόντος
