Δεν πέθανε ο δάσκαλος.
Ζει μέσω των μαθητών του.
Διαβάζω ασταμάτητα το έργο του.
Δεν θα ξεχάσω τίποτα. Μην ανησυχείς.
Ακόμα κι αν με κατηγορήσουν,
η καταδίκη της κοινωνίας δεν θα μ’ αγγίξει.
Τώρα θα έχω και το βλέμμα σου
καρφωμένο μέσα στη μνήμη μου
και την ανθρωπιά του στη σκέψη μου.
Γι’ αυτό χαμογέλα και πάλι.
Το βλέμμα της γυναίκας
που δεν έχει
που δεν έχει
τίποτα να χάσει
γίνεται αντιληπτό
στην έρημο
κι αν το φόρεμα
είναι παραδοσιακό
είναι για να φέρει
το χρώμα
στην ώχρα της άμμου
πέρα από τη θάλασσα
όπου το έργο
αλλάζει τις εποχές
ενώ ο Χρόνος
συνεχίζει
με τις ερημίδες
τον αγώνα
της ελευθερίας.
Ερωτήσεις για το βλέμμα της γυναίκας
- Γιατί επιλέξατε αυτό το βλέμμα;
- Έπρεπε.
- Ποιος ο λόγος;
- Δεν υπάρχει ανάγκη λόγου όταν γίνεται λόγω ανάγκης.
- Αναφέρεστε στους πατατοφάγους;
- Όχι μόνο...
- Στο πορτρέτο του Vincent.
- Ήταν και αυτό μια ανάγκη.
- Δεν σας καταλαβαίνω...
- Υπάρχει και μια άλλη ανάγκη.
- Το φαντάζομαι αλλά...
- Δεν θέλω να την ξεχάσουν.
- Την κοπέλα;
- Και την άλλη...
- Ποια άλλη;
- Εκείνη που ήρθε από τον Καύκασο.
- Τον Καύκασο;
- Και ζει στο νησί.
- Ποιο νησί;
- Που δεν πέθανε στα κατεχόμενα.
- Πήγατε μαζί;
- Και ζωγραφίζει τα χρώματα.
- Θα με τρελάνετε!
- Ούτε εσύ πρέπει να την ξεχάσεις.
- Μα πώς να το κάνω; Αφού δεν την ξέρω την κοπέλα!
- Την ξέρεις!
- Ποια είναι;
- Η φίλη σου!
- Θεέ μου, τώρα κατάλαβα.
- Γι αυτό επέλεξα αυτό το βλέμμα.
- Δεν θα το ξεχάσω, δάσκαλε.
Το δώρο μίας γυναίκας - N. Lygeros
Είχε γεννηθεί μέσα στη βαρβαρότητα.
Αυτός ήταν ο μόνος κόσμος της.
Από μικρή έβλεπε τα ερείπια
πάνω στα οποία έχτιζαν θεμέλια.
Ήθελε να μάθει περισσότερα
κι έψαχνε τους ανθρώπους του χρόνου.
Στον τόπο της υπήρχε μόνο παρόν
και ήθελε να τους κάνει δώρο
το μόνο πράγμα που δεν είχε καταστρέψει
η βαρβαρότητα της λήθης, το μέλλον.
Επιμέλεια: Σοφία Ντρέκου | Νίκος Λυγερός Λόγοι
Κείμενα, Ποίηση, Διάλογος: www.lygeros.org
