Χείλη δίχως χαμόγελο - Ν. Λυγερός
(Ένα βράδυ, σ' ένα σπίτι, γύρω από ένα τραπέζι,
Στέλιος: Τι έπαθες Μαρία; (Όλοι κοιτάζουν τη Μαρία)
Αγαμέμνονας: Έχασες το χαμόγελο σου Μαρία μου;
Μαρία: Δεν έμαθα να χαμογελώ... (Χρόνος)
Ραφαέλλα: Μα όλοι ξέρουν!
Γιώργος: Όλοι ξέρουν μα δεν ξέρουν για ποιο λόγο!
Μαρία: Η μάνα μου δεν χαμογέλασε ποτέ της...
Στέλιος: Μα γιατί;
Μαρία: Ήξερε μόνο να κλαίει τον πατέρα της.
Αγαμέμνονας: Και πως μπόρεσε να ζήσει;
Γιώργος: Δεν μπόρεσε... (Σιωπή)
Αγαμέμνονας: Συγνώμη... Δεν ήθελα να...
Μαρία: Τίποτα πια δεν μπορεί να με πληγώσει. (Χρόνος.) Ούτε οι φίλοι μου...
Άντρη: Μην το λες αυτό αγάπη μου...
Γιώργος: Δεν πέθανε το χαμόγελο!
Κλεάνθης: Τότε;
Στυλιάνα: Ζει μέσα μας! (Χρόνος) Είναι τα χείλη μας που δεν το θέλουν!
Ραφαέλλα: Είναι τόσο δύσκολο;
Γιώργος: Όχι! Όμως το στόμα μας πρέπει να παραμείνει ανοιχτό. Μόνο εμείς μπορούμε να βγάλουμε την κραυγή της πατρίδας μας.
Στυλιάνα: Είμαστε το στόμα της γης μας.
Γιώργος: Και τα μάτια του μέλλοντος.
Στέλιος: Γιατί να μη γελάσουν τα χείλη μας;
Γιώργος: Γιατί δαμαί, μόνο ο θάνατος είναι ελεύθερος.
Χρήστος: Όλοι οι άλλοι που θεωρούν ότι ζουν ελεύθεροι έχουν ήδη πεθάνει.
Μαρία: Ζούμε μες τους πεθαμένους και θα πεθάνουμε για τους ζωντανούς.
Αγαμέμνονας: Και πως θα ζήσουμε τα νιάτα μας;
Γιώργος: Δεν έχουμε πια νιάτα να ζήσουμε. (Χρόνος) Μας έκλεψαν την αθωότητά μας.
Χρήστος: Αυτό είμαστε τώρα: αθώοι δίχως αθωότητα.
Στυλιάνα: Χείλη δίχως χαμόγελο.
Ραφαέλλα: Όλη μας η ζωή είναι ένα παράπονο.
Μαρία: Όχι όμως ο θάνατός μας.
Στέλιος: Τι θες να πεις;
Μαρία: Ο θάνατος είναι το χαμόγελό μας.
Αγαμέμνονας: Δεν θέλω να πεθάνεις!
Μαρία: Μα εσύ δεν ήθελες να χαμογελώ;
Αγαμέμνονας: Όχι δεν θέλω πια... (Χρόνος)
Θεόδωρος: Ας ζήσουμε ελεύθεροι!
Γιώργος: Μα για να γίνει αυτό κάποιοι πρέπει να πεθάνουν.
Χρήστος: Ποιους θέλεις να πεθάνουν για σένα;
Θεόδωρος: Κανέναν!
Γιώργος: Τότε πρέπει να το κάνουμε εμείς!
Στέλιος: Μα είμαστε ασήμαντοι.
Χρήστος: Από μόνη της και η πέτρα είναι ασήμαντη.
Μαρία: Όλες μαζί όμως είναι μια εκκλησία.
Γιώργος: Προς το παρόν, είμαστε εικόνες δίχως εκκλησία.
Χρήστος: Ο σταυρός μας είναι το αίμα μας.
Γιώργος: Ας το μοιραστούμε λοιπόν (Χρόνος) Ας γίνουμε σταυραδέρφια! (Χρόνος)
Μαρία: Θέλω το μαχαίρι!
Άντρη: Κι εγώ!
Γιώργος: Όποιοι και να πέσουν στη μάχη, θα ζουν πάντα μέσα μας, στο αίμα μας.
Άντρη: Τώρα κατάλαβα γιατί ακόμα και η γλυκοφιλούσα δεν χαμογελά...
Μαρία: Μες στο βλέμμα του Χριστού βλέπει ήδη τη σταύρωσή του...
Άντρη: Η πληγή της ζωής δεν θέλει χαμόγελα μόνο φιλιά.
Γιώργος: Το γλυκό φιλί της Παναγιάς. (Σιωπή)
Πέτρινο χάδι - Ν. Λυγερός
Ακούμπα πάνω στα τείχη
για να νιώσεις το πέτρινο χάδι
που μοιάζει με φιλί της Παναγιάς
όταν είναι γλυκοφιλούσα
πριν κρατήσει το γαρύφαλλο
που κοκκίνισε με το ηλιοβασίλεμα
δίχως να λυγίσει
όσο και να έβρεχε μέσα στην ψυχή τους
κι αν σε λερώσει η σκόνη τους
να θυμάσαι ότι μ’ αυτή νίκησε η μνήμη
αλλά και με το μπαρούτι
αλλιώς δεν έχει νόημα
να στέκεσαι όρθιος
αφού δεν ξέρεις ότι τα γόνατά σου
είναι σπασμένα δίχως πίστη
κι αν τα πόδια σου τρέμουν
σκέψου τι θα έκαναν τότε
ανάμεσα στις κραυγές του κόσμου
έτσι θα βρεις και το μονοπάτι
που οδηγεί στα φρούρια
με τις οχυρωμένες ζωές
που πέθαναν πολλές φορές
για να επιστρέψουν εγκαίρως
στη μάχη κατά της βαρβαρότητας.
Σοφία Ντρέκου / Νίκος Λυγερός Λόγοι
Κείμενα/Ποίηση: Opus of N. Lygeros
21022) Με το βλέμμα του Χριστού. (ποίημα). Perfection 14 7 7/2013.
387) Χείλη δίχως χαμόγελο. (διάλογος). Perfection 4 1 1/2003. Fr. Lèvres sans sourire. (dialogue). Ру. Губы без улыбки. (Диалог).
Δείτε ακόμη: Τα τριάντα φιλιά του ήλιου... Ολόκληρο το Μυθιστόρημα του Ν. Λυγερού με Βίντεο, Βιβλιοπαρουσίαση και επεξηγήσεις
