Άμεσος και καυστικός, όπως πάντα, ήταν ο Νίκος Λυγερός στην ομιλία που πραγματοποίησε στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη των Σερρών με θέμα την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, μπροστά σε ένα κοινό το οποίο κρεμόταν κυριολεκτικά από τα χείλη του. Καλεσμένος της Ευξείνου Λέσχης των Σερρών και της Π.Ε. Σερρών ο κ. Λυγερός είπε μεταξύ άλλων:
9372 - Ν. Λυγερός: May 18, 2012
Ο ραγιαδισμός ακόμα κι όταν είναι θεσμικός παραμένει ραγιαδισμός. Διότι η νοοτροπία είναι μία και δεν αλλάζει με τη θέση. Έτσι είναι η σκλαβοσύνη! Μας το εξηγούσε ήδη ο Επίκτητος: θεώρησε τον εαυτό σου ως ελεύθερο ον ή ως σκλάβο, όλα εξαρτώνται από σένα!
Το Ποντιακό δεν αφορά μόνο τους Πόντιους, αλλά όλους τους Έλληνες και τους ανθρώπους, διότι είναι ένα έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας. Έτσι οι αντιδράσεις των ραγιάδων ενάντια στην επέτειο της γενοκτονίας είναι πάντα ενδεικτικές όχι μόνο της πίστης τους αλλά και της θεσμικής τους ανεπάρκειας. Και ο λόγος είναι απλός.
Από το 1994 και μετά δεν είναι οι Πόντιοι που οργανώνουν την επέτειο, αλλά το ίδιο το κράτος, διότι αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Ποντίων με νόμο της Βουλής των Ελλήνων. Κατά συνέπεια οποιαδήποτε απαγόρευση σε αυτό το πλαίσιο είναι απλώς παράνομη.
Σε κάθε περίπτωση οι Πόντιοι και γενικότερα οι Έλληνες είναι τα παιδιά της Αντιγόνης και όχι τα τσιράκια του Κρέοντα. Κατά συνέπεια, η επέτειος θα μας επιτρέψει να δούμε στο δια ταύτα ποιος πιστεύει στις αξίες και ποιος είναι σκλάβος των αρχών.
Διότι σε αυτό το ανθρώπινο πλαίσιο απαγορεύεται η απαγόρευση. Ακόμα και όταν ο ναζισμός απαγόρευε τις συγκεντρώσεις, οι πρόγονοί μας οι Έλληνες δεν το έβαλαν ποτέ κάτω. Το ίδιο έκαναν και επί Χούντας.
Σε αυτές τις μάχες βγήκαν πάντα νικητές, διότι προστάτευσαν τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας. Κανένας δεν πρόκειται να μας φοβίσει. Κι αν θέλουν να μας σταματήσουν να μην μας πάνε μόνο στη φυλακή ή στην εξορία, αλλά να μας στείλουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως έκανε και η βαρβαρότητα πριν από αυτούς, διότι δεν πρόκειται να πάψουμε με τίποτα!
Με αυτόν τον τρόπο τουλάχιστον θα μας μετατρέψουν όλους σε Δίκαιους αντί να παραμένουμε όλοι αδιάφοροι στον πόνο των Ποντίων. Η επέτειος δεν είναι μια απλή συγκέντρωση.
Το έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας δεν είναι απλώς ένα έγκλημα. Γι’ αυτό το λόγο δεν διαγράφεται, δεν παραγράφεται ακόμα και να το θέλουν οι δήμιοι και οι ραγιάδες. Τώρα που αναγνώρισε το Ευρωκοινοβούλιο το έγκλημα κατά των Αρμενίων, των Ασσυρο-Χαλδαίων και των Ποντίων θα κάνουμε πίσω;
Από το 2006 έχουν αλλάξει τα δεδομένα ακόμα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και το 2010 μας αναγνώρισε και η Σουηδία μετατρέποντας επίσημα το Ποντιακό σε ένα διεθνές πρόβλημα. Κανείς πια δεν μπορεί να μας βλέπει ως γραφικούς.
Η επιστημονικότητα της απόδειξης της ύπαρξης της Γενοκτονίας δεν είναι πια θέμα διαπραγμάτευσης χάρη στο έργο του Κ. Φωτιάδη. Έχουμε ημέρα μνήμης χάρη στην αποφασιστικότητα του Μ. Χαραλαμπίδη. Έχουμε βιβλία ιστορίας χάρη στον Α. Παυλίδη. Έχουμε συνέδρια αυτογνωσίας χάρη στην οργανωτικότητα της Χ. Σαχινίδου.
Έχουμε πια Νεολαία που δεν υπακούει πια στις διαταγές των θεσμικών οργάνων και λειτουργεί πλέον όπως είναι το πρέπον για τους επόμενους ανθρώπους. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι δεν είμαστε μόνο εμείς, είμαστε οι άλλοι! Αυτοί που δεν κατάφεραν να γενοκτονήσουν ! Είμαστε οι άλλοι που θυμόμαστε τους δικούς μας και σε κάθε επέτειο έχουμε τους νεκρούς μας μαζί.
Ας το καταλάβουν, λοιπόν, όλοι όσοι δεν πιστεύουν στις αξίες μας ότι μια απαγόρευση συγκέντρωσης είναι μια απαγόρευση για τους νεκρούς μας.
Ας τολμήσουν, λοιπόν, να απαγορεύσουν στους νεκρούς να μην έρθουν στην επέτειο, διότι αυτοί εκεί μας περιμένουν κάθε χρόνο!
• Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: «Η περιπέτεια του Ποντιακού Ελληνισμού». Δημόσια Βιβλιοθήκη Σερρών, Σέρρες. Τρίτη 28 Μαΐου 2013, ώρα: 21.00 - Αφίσα - Video. Νίκος Λυγερός από τις Σέρρες η αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων είναι στενά συνδεδεμένη με τις γενοκτονίες των Αρμενίων και των Ασσυρίων.
Ο Μιθριδάτης* του Πόντου
δεν ήταν μόνο μία ζωή
αλλά κι ένα θεατρικό
του Ρακίνα
και μία όπερα
του Mozart
κι εσύ αναρωτιέσαι
ακόμα και τώρα
αν ο Ελληνισμός
του Εύξεινου Πόντου
είναι αξιόλογος
γιατί δεν ξέρεις
ότι οι μεγάλοι
έχουν ήδη γράψει
για έναν πολιτισμό
που δεν ήθελαν
να ξεχαστεί
από την Ανθρωπότητα.
Μιθριδάτης ΣΤ' Ευπάτωρ 32 - 63 π.Χ.
Portrait of the king of Pontus Mithridates VI as Heracles.
Marble, Roman imperial period (1st century). (Louvre)
Ο τελευταίος βασιλιάς του Πόντου γεννήθηκε στην Αμάσεια το 132 π.Χ. και πέθανε στο Παντικάπαιον το 63 π.Χ. Μετά το θάνατό του, ο Πομπήιος μετέτρεψε το κράτος του Πόντου μαζί με τη Βιθυνία σε ρωμαϊκή επαρχία.
Στα βουνά του Πόντου φέρεται ότι ασκήθηκε και σκληραγωγήθηκε ο Μιθριδάτης, θρυλείται δε ότι έφθασε μέχρι του σημείου να συνηθίσει τον οργανισμό του στα δηλητήρια ώστε να μην του κάνουν κακό, εξού και ο όρος «μιθριδατισμός» που με απαξιωτικό τρόπο έφθασε ως τις μέρες μας.
Έγινε μόνος βασιλιάς του Πόντου το 112 π.Χ. και αγωνίστηκε κατά του ρωμαϊκού επεκτατισμού προς Ανατολάς, αλλά και για να απελευθερώσει τις ελληνικές πόλεις της επικράτειας της κριμαϊκής χερσονήσου στοχεύοντας και στην προσάρτηση του Κιμμέριου Βοσπόρου.
- Ο Μιθριδάτης συντέλεσε σημαντικά στη διάδοση του ελληνικού πολιτισμού.
- Ο Μιθριδάτης ΣΤ' ο Μέγας, επονομαζόμενος και Ευπάτωρ, ήταν σπουδαία πολεμική φυσιογνωμία και για 27 χρόνια αποτελούσε φόβητρο για τους Ρωμαίους. Έκανε τρεις πολέμους, τους Μιθριδατικούς, η αρχή του τέλους όμως ήρθε όταν ανέλαβε ο Πομπηίος τη διοίκηση των ρωμαϊκών στρατευμάτων με εντολή να καθυποτάξει τον βασιλιά του Πόντου.
Ήταν το 63 π.Χ., όταν ετοίμαζε εκστρατεία εναντίον της Ιταλίας, που επέλεξε να δώσει τέλος στη ζωή του στο Παντικάπαιον της Ταυρικής με μια ενέργεια που σήμερα θα ονομάζαμε υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Είχε προηγηθεί η αποστασία του ίδιου του γιου του Φαρνάκη Β', τον οποίον ο Πομπηίος αντάμειψε για τη στάση του με το βασίλειο του Κιμμέριου Βοσπόρου. Καθώς δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει το δηλητήριο ως μέσο θανάτωσης, ο Μιθριδάτης ζήτησε από έναν υπασπιστή του (ή κατ' άλλους δούλο του) να τον σκοτώσει για να μην πέσει στα χέρια του εχθρού.
