Γαύδος η γλυκιά - Οι κέδροι της Γαύδου
Ν. Λυγερός - Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου
Γαύδος η γλυκιά
Μετάφραση από γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά
Γαύδος η γλυκιά μας έχει φιλοξενήσει
ως αντάλλαγμα όπως ένα δώρο το οποίο έχουμε πάρει
για να απολαύσουμε καλύτερα το απέραντο γαλάζιο
και το ακρότατο σημείο ακριβώς δίπλα από το φάρο
που δεν άναβε πια το θρόνο χωρίς βασιλιά
μια πέτρα τρυπημένη.
Οι κέδροι της Γαύδου
Άννα: Ποιος μπορεί να δει το μέλλον μέσα στα ερείπια του παρελθόντος;
Μαρία: Μόνο τα παιδιά και οι δάσκαλοι.
Φιορέλα: Και τους κέδρους της Γαύδου ποιος τους προσέχει;
Δέσποινα: Η Καλυψώ.
Φιορέλα: Τι θέλεις να πεις;
Δέσποινα: Η Καλυψώ δεν είναι μόνο μυθολογία.
Μαρία: Τι άλλο είναι;
Άννα: Σύμβολο.
Φιορέλα: Και τα σύμβολα προστατεύουν το νησί;
Δέσποινα: Το νησί και την ιστορία του.
Μαρία: Κι εμείς τι θα κάνουμε;
Φιορέλα: Θα γίνουμε σύμβολα.
Μανώλης: Μα είμαστε παιδιά!
Κλάους: Άρα είμαστε και το μέλλον…
Ερμής: Και ποιος θα πάει στη Γαύδο;
Νίκος: Εμείς!
Ερμής: Για πόσο; Όλοι φεύγουν!
Νίκος: Εμείς θα μείνουμε.
Κωστής: Υπάρχει πολλή δουλειά για έρευνα.
Γιάννης: Η Γαύδος έχει φυσική αξία.
Ευτύχης: Αν πάμε εμείς θα έρθουν και άλλοι.
Αλέξανδρος: Και οι σημερινές δυνατότητες δεν έχουν καμιά σχέση με το παρελθόν.
Ερμής: Μόνο που η κοινωνία κοιτάζει μόνο την πραγματικότητα κι όχι τις δυνατότητες.
Κλάους: Τα παιδιά του Θαλασσαετού ανήκουν στην ανθρωπότητα.
Ερμής: Και πώς θα πείσουμε τους άλλους;
Κλάους: Με το παράδειγμά μας.
Μανώλης: Εκείνοι κοιτάζουν μόνο το όφελος!
Κλάους: Τότε θα τους δείξουμε το κόστος.
Αλέξανδρος: Αυτό είναι μια ωραία ιδέα.
Γιάννης: Κι εγώ αυτό σκέφτηκα. Αλλά πώς;
Κωστής: Κοιτάζουν μόνο το νησί και δεν βλέπουν τη θάλασσα.
Ερμής: Και σε τι μπορεί να βοηθήσει η θάλασσα;
Κωστής: Θα τους δείξουμε τη θάλασσα και θα δουν το νησί.
Νίκος: Ωραία όλα αυτά αλλά στο δια ταύτα;
Μανώλης: Κι η Γαύδος είναι τόσο μακριά!
Αλέξανδρος: Τίποτα δεν είναι μακριά με το μυαλό μας.
Γιάννης: Πρέπει να βρούμε ένα χάρτη.
Μανώλης: Τι σκέφτηκες;
Κωστής: Έχει έναν το βιβλίο μου.
Μανώλης: Ωραία.
Ερμής: Και τι θα βρούμε στο χάρτη;
Νίκος: Θησαυρό!
Ερμής: Θησαυρό;
Μανώλης: Αλήθεια;
Δέσποινα: Και πού είναι ο θησαυρός;
Κωστής: Νομίζω πως τον βρήκε ο Γιάννης!
Μαρία: Δεν το πιστεύω.
Γιάννης: Κι όμως! Εδώ είναι!
Άννα: Πού, πες μου, πού;
Γιάννης: Εδώ, στη θάλασσα.
Νίκος: Ο θησαυρός του νησιού…
Ερμής: Είναι εκτός νησιού! Γιάννης: Ακριβώς!
Μανώλης: Δεν κατάλαβα τίποτα, ρε παιδιά!
Κλάους: Εγώ αρχίζω μόνο.
Κωστής: Η ιδέα είναι απλή.
Ερμής: Aυτά τα απλά…
Κωστής: Είναι μόνο τρία γράμματα...
Γιάννης: Α.Ο.Ζ!
Ερμής: Τι είναι πάλι τούτο;
Αλέξανδρος: Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
Νίκος: Και σε τι μπορεί να μας βοηθήσει;
Γιάννης: Για να έχει ένα νησί ΑΟΖ πρέπει να έχει οικονομική δράση.
Κωστής: Κι η ΑΟΖ της Γαύδου είναι τεράστια!
Δέσποινα: Αλήθεια;
Γιάννης: Ναι, τεράστια!
Ερμής: Τότε για να την έχει η πατρίδα μας πρέπει…
Νίκος: να αναπτύξει και οικονομική δράση στη Γαύδο.
Άννα: Το βρήκαμε, το βρήκαμε!
Δέσποινα: Τι χαρούμενη που είμαι!
Μαρία: Κι εγώ!
Φιορέλα: Και τώρα θα πρέπει να το πούμε σε όλους τους δικούς μας;
Κλάους: Ναι, σε όλους.
Δέσποινα: Έτσι θα μας βοηθήσουν να βοηθήσουμε τη Γαύδο μας.
Γιάννης: Αυτή είναι η ιδέα!
Κωστής: Πανέμορφη ιδέα! Άννα: Aπό την Ωγυγία στην ΑΟΖ… Μανώλης: Τι είπες;
Άννα: Από το ένα σύμβολο πήγαμε στο άλλο.
Μανώλης: Οι άνθρωποι δημιουργούν τα σύμβολα.
Ευτύχης: Και τα σύμβολα τους προστατεύουν.
Ερμής: Μήπως πρέπει να τα πούμε όλα αυτά στο δάσκαλο;
Νίκος: Σωστά…
Κλάους: Απλώς σκέφτηκα κάτι…
Νίκος: Τι πράγμα;
Κλάους: Μήπως οι αναμνήσεις ήταν οι χάρτες του μυαλού;
Κωστής: Και μ' αυτές μάς έδειξε το μέλλον;
Αλέξανδρος: Δεν λέει πάντα, ότι η νοημοσύνη είναι εγκλωβισμένο μέλλον μέσα στο παρελθόν;
Ευτύχης: Κι οι κέδροι της Γαύδου…
